του Στέφανου Γ. Χρήστου
«Γραφειοκρατία, ευθυνοφοβία, αδράνεια».
Αυτή είναι μία από τις δηλώσεις σε τίτλους, της Περιφερειάρχη Ρένας Δούρου,
αναφορικά με την ανείπωτη τραγωδία και τη συμφορά που έπληξε τις γειτονιές της
Δυτικής Αττικής για μία ακόμη φορά. Προφανώς, εννοούσε τις ευθύνες του κράτους,
δηλαδή της κυβέρνησης.
Να σημειωθεί ότι από το 1860 στη Βουλή των Ελλήνων συζητείτο ότι η Αττική δυτικά του Κηφισού, ήταν η «χαβούζα» του λεκανοπεδίου.
Από τότε μέχρι και σήμερα, δηλαδή σχεδόν
δύο αιώνες μετά, αυτή η δυσμενής ταξική διάκριση παραμένει ως πραγματικότητα
και διαιωνίζεται με όλες τις καταστροφικές, απάνθρωπες και εγκληματικές
συνέπειες.
Προσδοκία ύψιστη των πολιτών αυτών των
φτωχογειτονιών, ήταν η αναστροφή αυτής
της εις βάρος τους δυσμενούς κατάστασης και η δημιουργία στοιχειωδών όρων
ασφάλειας, όπου τα αντιπλημμυρικά έργα έχουν την πρώτη προτεραιότητα. Όμως, η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ καθεύδει και αφυπνιζόμενη από τη μεγάλη τραγωδία στη
Μάνδρα και στη Νέα Πέραμο, βρίσκει ως βολικό επιχείρημα, τις διαχρονικές
ευθύνες «των άλλων», που είναι η κόλαση της κατά τον Σάρτρ.