Τρίτη 1 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΚΕΣ



Γράφει η Βίκυ Ψυλλάκη
> Με δελτίο Τύπου της η Περιφέρεια καμαρώνει γι΄ αυτό το περίφημο κονδύλι της τάξεως των 2,5 εκ.€ για την οδοποιία της Σαλαμίνας που ακούμε εδώ και κάποια χρόνια και δρόμους δεν βλέπουμε! Κατ΄ αρχήν, το συγκεκριμένο ποσό δεν φτάνει ούτε για λουκούμια, πόσο μάλλον για τους βομβαρδισμένους δρόμους της Σαλαμίνας – και μακάρι να βγούμε ψεύτες! Δεύτερον, ας μην θριαμβολογούν τόσο πολύ για το κατόρθωμά τους οι σημερινοί Περιφέρειας και Δήμου,  γιατί, όπως τόνισε ο Β. Αστράκος πριν μερικούς μήνες σε συνέντευξη στην εφημερίδα μας, η οδοποιία ήταν ένα συνοδό έργο της αποχέτευσης για το οποίο είχε δεσμευτεί στον τ. δήμαρχο και στον ίδιο από τότε ο τ. περιφερειάρχης. Άρα, το να υπογραφεί επιτέλους η σύμβαση τέσσερα χρόνια μετά, κι αφού έχουμε κατασπάσει όλοι τα αυτοκίνητά μας, ε, δεν θεωρείται και κάνα ιδιαίτερο κατόρθωμα, έτσι;
> Οδοποιίας συνέχεια. Με τα 2,5 αυτά εκ. θα φτιαχτούν λέει 18 δρόμοι για όλο το νησί. Αλήθεια, σε τι μήκος αντιστοιχούν αυτά τα χρήματα; Πάλι θα γεμίσουμε μπαλώματα; Θεωρείτε δηλ ότι η Λ. Ιπποκράτους θέλει συντήρηση μόνο σε δύο σημεία;

> Και για να΄ χουμε και καλό ρώτημα, πότε υπολογίζετε να ξεκινήσει αυτό το …μεγαλεπίβολο έργο; Γιατί αν είναι να το φτάσετε μέχρι τις εκλογές, αλίμονό μας! Δεν θα μείνει τροχοφόρο για τροχοφόρο, μέση για μέση! Συμφωνείς Νίκο;
> Θυμάστε στο «μάθε παιδί μου γράμματα» τον Τσάκωνα που καθόταν και πρόσθετε κι έλεγε: «Έξι χρόνια στο Δημοτικό, έξι χρόνια στο Γυμνάσιο, πέντε χρόνια στο Πολυτεχνείο….» Έτσι και μεις εδώ στη Σαλαμύκονο μετράμε: 12 χρόνια Μακρής, 4 χρόνια Αγαπίου, 4 χρόνια Σοφράς, 3,5 χρόνια Τσαβαρής, 5 χρόνια Νάννου…
> Είπα Τσάκωνας και θυμήθηκα. Να βλέπεις, λέει, να παίζει ο Τσάκωνας με μουσική υπόκρουση Τσιτσάνη… κι ευγλωττία Καλογερόπουλου!
> Στο μεταξύ, στο Δημοτικό Συμβούλιο εξακολουθεί να γίνεται του Κανονισμού το κάγκελο! Θέματα που είναι ημερήσιας διάταξης έρχονται σε έκτακτα συμβούλια, θέματα που πρέπει να έρθουν σε τακτική συνεδρίαση δεν έρχονται ποτέ, συμβούλια γίνονται μεσημεριάτικα κι οι σύμβουλοι προσκαλούνται μια ώρα πριν, μέσα στον καύσωνα, η χειρότερη πρόεδρος όλων των εποχών, γνωρίζοντας ότι δεν έχει την αποδοχή του συνόλου, δυναμιτίζει συνεχώς το κλίμα, μπάχαλο!
> Κάποτε τελειώνουν όλα κι ο κάθε κατεργάρης πάει σπίτι του, η ζημιά που έχει κάνει όμως στο νησί κατά κανόνα είναι ανεπανόρθωτη.
> Και το καλό που σας θέλω, μη διαφωνήσει κανείς μ΄ αυτά που λέω, γιατί θα καθαρίσει ο γιόκας μου. Του΄ χω αγοράσει κει χάμω ένα κουβαδάκι κι ένα φτυαράκι να παίζει και τον ξεφορτώθηκα καλοκαιριάτικα, που μού΄ χε πάρει το κεφάλι όλη τη μέρα να προσπαθεί να πει το ρο. Ενώ τώρα, του βρήκα του μωρού μου τη δουλειά που του ταιριάζει. Απ΄ το πρωί μέχρι το βράδυ φτιάχνει λάσπη και την πετάει, το χρυσό μου, δεξιά κι αριστερά. Αφού βρε,  με τόση λάσπη που φτιάχνει, τον φώναξαν και στη διπλανή οικοδομή, μια και δεν κάνει τίποτε άλλο, ν΄ αντικαταστήσει τον αλλοδαπό εργάτη που, μπροστά στον Τοτό μου μου,  τον λες και χελώνα. Έτσι, επαγγελματίας της λάσπης. Το τι χαρμάνια φτιάχνει, δε λέγεται!
> Ξέρεις μάτια μου τι γρήγορα περνά ο καιρός; Κι έρχονται χειμώνες βαρείς. Και τότε, αστέρι μου, ξέρεις ε; Το κουβαδάκι σου και σ΄ άλλη παραλία!
> Είπα παραλία. Ρε τι έγινε με τις παραλίες πάλι φέτος; Ρε μια χρονιά δεν θα καταφέρουν να φέρουν ένα € στο Δήμο; Κάθε χρόνο θ΄ αναλαμβάνει και θα εισπράττει η Κτηματική κι οι επαγγελματίες θα είναι με την ψυχή στο στόμα; Επιτρέπεται τη μια μέρα να στήνουν και την άλλη να ξεστήνουν; Σε ποιο άλλο νησί της Ελλάδας συνέβη αυτό; 
> Καλέ παιδιά, τι ήταν αυτό που έγινε μέσα στο τελευταίο Δημοτικό συμβούλιο; Αληθεύει ότι οι καθαροπόδαροι φαγώθηκαν αναμεταξύ τους; Πώς επιτέθηκαν στον κατά τα άλλα αποδεκτό αντιπρόεδρο του Δ.Σ. κ. Χατζή, επειδή τόλμησε να παρατηρήσει την μη αποδεκτή πρόεδρο του Δ.Σ. ; Πώς τον κατηγόρησαν, λέει, ότι θέλει να διαλύσει το συμβούλιο; Ότι πιάστηκαν στα χέρια; Άιντε , άιντε!  Και να σκεφτείτε ότι έχουμε ακόμη δυο χρόνια!
> Υπάρχουν δύο πάστες άνθρωποι. Εκείνοι που είναι συνεπείς και σταθεροί στις απόψεις τους και δεν υπολογίζουν κανένα κόστος μπροστά στην αλήθεια και στην εκτίμηση των άλλων κι εκείνοι που μόλις τους φοβερίσεις λίγο ή τους πετάξεις ένα κόκκαλο, κάνουν σκόντο στις μέχρι τότε αξίες τους και σουφρώνουν στη γωνία κατεβάζοντας το κεφάλι σαν ένοχοι ή – ακόμη χειρότερα -  παίρνουν φόρα κι ορμάνε να γλύψουν το κόκκαλο. Ο καθένας μας έρχονται στιγμές που επιλέγει σε ποια πάστα θέλει να ανήκει. Αν είναι γεννημένος αρχηγός, δεν χρειάζεται να σκεφτεί πολύ. Διάολε, δεν πας να πάρεις το κάστρο. Αερομαχία είναι , έτσι και το παρασκεφτείς, την έβαψες!   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου