Δημοτική αρχή: Ολομέτωπη επίθεση κατά της ελευθεροτυπίας

Είναι θλιβερό πραγματικά να βλέπεις πώς διαχειρίζονται οι εκάστοτε δημοτικές αρχές της Σαλαμίνας αυτό που λέμε επικοινωνιακές κρίσεις. Ο όρος χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις δύσκολες φάσεις που περνά κάθε δημοτική αρχή όταν καλείται να πάρει δύσκολες αποφάσεις πάνω σε δύσκολα ζητήματα που προκύπτουν ή σε θέματα απ΄ αυτά που στην προεκλογική περίοδο ονομάζουμε «πιασάρικα», βολικά για να καταγγείλεις και να ρίξεις στο τραπέζι υποσχέσεις, αλλά που στην πορεία καλούνται να τα δουν και οι ίδιοι με σοβαρότητα.

Όλες οι δημοτικές αρχές που κατεβαίνουν χωρίς ουσιώδες πρόγραμμα περνούν γρήγορα μέσα από τέτοιες κρίσεις. Επικοινωνιακές κρίσεις αντιμετώπισε η σημερινή διοίκηση από τους πρώτους κιόλας μήνες που ανέλαβε: η αύξηση των δημοτικών τελών και των τελών ύδρευσης, η ένταξη στην επιτήρηση, ο χειρισμός των θεμάτων της καθαριότητας και του δημοτικού δικτύου ύδρευσης, κ.ά. είναι  μόνον κάποια από αυτά.

Ακόμη πιο θλιβερός, ωστόσο, είναι ο τρόπος που αντιδρούν οι εκάστοτε αιρετοί στα ρεπορτάζ, τα σχόλια και στην κριτική του Τύπου. Για την ακρίβεια, οι δημοτικοί μας άρχοντες εσαεί έχουν μία αρκετά στρεβλή εικόνα για τον τοπικό Τύπο, εικόνα στην οποία εν πολλοίς έχουν συμβάλει και κάποιοι «τύποι», που κατά καιρούς εμφανίζονται ως εκδότες εντύπων, με μοναδικό στόχο να απομυζήσουν πολιτικούς, ωραιοποιώντας καταστάσεις, δημοσιεύοντας δεκάδες φωτογραφίες τους, επιχειρώντας να μας πείσουν πόσο καλά είναι όλα γύρω μας. Αυτό που δεν έχουν βέβαια μάθει οι εν λόγω τυχοδιώκτες και οι «χορηγοί» τους – και μπορεί να πεθάνουν και να μην το μάθουν ποτέ - είναι πως οι πολίτες και κρίση έχουν και μάτια.

Όποιες τώρα εφημερίδες επιμένουν να μην κάνουν τα στραβά μάτια για ό,τι συμβαίνει γύρω τους και εξακολουθούν να αναδεικνύουν προβλήματα και καταστάσεις, συνήθως στοχοποιούνται και κατασπιλώνονται από τους εκάστοτε ιθύνοντες. Δεν συζητάμε μόνο περί άνισης μεταχείρισης του Τύπου, εδώ  μιλάμε για αποκλεισμό από εκδηλώσεις, για επιλεκτική ενημέρωση, για φραστικές επιθέσεις, ακόμη ακόμη και για απειλές.

Οι «Ανατροπές» μπαίνουν σε λίγο στον 20ό χρόνο λειτουργίας τους. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε  η εφημερίδα, προσπάθησε, και νομίζω το κατορθώνει επαρκώς μέχρι σήμερα, να δικαιώσει τον τίτλο της. Αυτό όμως, όπως ήταν φυσικό, ενόχλησε …όλους όσους μέχρι σήμερα πέρασαν από τον Δήμο. Ουδείς εξ΄ αυτών είχε το ταλέντο να αντιληφθεί πως  χρήσιμος είναι ο Τύπος που σου επισημαίνει λάθη κι όχι εκείνος  που σου χαϊδεύει τ΄ αυτιά. Ουδείς εξ΄ αυτών κατάλαβε πως η αιχμηρή γλώσσα που έχουμε επιλέξει να χρησιμοποιούμε πάντα δεν αποτελεί προσωπική επίθεση παρά τρόπο ταρακουνήματος. Ουδείς εξ  αυτών διορθώθηκε. Και, βέβαια, όλοι στην πορεία έχασαν την καρέκλα τους.

Η τετραπλή επίθεση που δεχτήκαμε τελευταίως με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά από τέσσερις διαφορετικούς εκπροσώπους και της σημερινής δημοτικής αρχής δεν πρόκειται φυσικά να πτοήσει το ηθικό μας ούτε να κάμψει τον αγώνα μας για έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση, απαγκιστρωμένη από τις όποιες δεσμεύσεις. Φίμωτρο στην αλήθεια δεν θα μπει. Δεν υπάρχουν τρόποι να πεις την αλήθεια όμορφα. Η αλήθεια είναι μία, η αλήθεια είναι αυτή που ζούμε, που βλέπουμε, που ακούμε και διαβάζουμε.

Τελειώνοντας, να πω και τούτο. Ζω για την ώρα που θα μπορέσω να γράφω μόνο καλά για μια δημοτική αρχή. Ζω για την ώρα που ο εκλεγμένος δήμαρχος θα νοιάζεται όχι για το τι έκανε αλλά για το τι δεν έχει κάνει ακόμη. Ζω για την ώρα που ένας δήμαρχος εν ενεργεία θα αντιληφθεί την πλάνη του και θα επανορθώσει εκείνος δημόσια για τη συμπεριφορά του. Ζω για την ώρα που η ελευθεροτυπία θα γίνεται σεβαστή και η ήρα θα χωριστεί από το στάρι. Αν και, μεταξύ μας, αυτό το τελευταίο οι αναγνώστες το΄ χουν ήδη κάνει. Εδώ και 20 χρόνια.

Β. Ψυλλάκη