Λάδι στη φωτιά

Γράφει ο: Μάριος Θεοχάρης

Πολιτική, διεθνείς σχέσεις και παιχνίδια κάτω απ’ το τραπέζι είναι μερικές λέξεις που μπορούν να διαταράξουν τις ισορροπίες σ΄ έναν ολόκληρο πλανήτη και να ελέγξουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Αγαπάω τη χώρα μου, είμαι Έλληνας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως αν έχω ένα εθνικό πρόβλημα στη χώρα μου και δεν μπορώ να το λύσω, ρίχνω το βλέμμα μου αλλού. Δυστυχώς από πάντα η πολιτική ήταν ένα παιχνίδι που λίγοι ήξεραν να παίξουν. Για μένα επίσης η πολιτική από μικρό μ΄ έκανε να φαντάζομαι μια μεγάλη μηχανή, η οποία με την κατάλληλη συνταγή, τα λόγια και τις πράξεις, μπορεί αρκετά εύκολα να χειραγωγήσει την μάζα, τον εκάστοτε λαό. Βέβαια, μια μηχανή κάποια στιγμή χαλάει και τότε κάτι πρέπει να γίνει. Έτσι λοιπόν και στην πολιτική μιας χώρας, όταν βλέπεις πως ο λαός είναι δυσαρεστημένος μαζί σου τότε έχεις τις εξής λύσεις: Λύση Νο1: διορθώνεις το πρόβλημα (Βαθμός σπανιότητας χρήσης: 85%), Λύση Νο2: στρέφεις τα βλέμματα αλλού (Βαθμός σπανιότητας: 0%).

Θέλετε ένα παράδειγμα; Θα σας το δώσω. Όταν η χώρα σου μυρίζει μπαρούτι κι από παντού σου ξεφυτρώνουν νέα προβλήματα που αδυνατείς τη δεδομένη στιγμή να λύσεις, τότε δημιουργείς ένα νέο «πρόβλημα», το οποίο όμως έχει ως σκοπό τη συσπείρωση του λαού, η οποία πάλι μέχρι εκείνη τη στιγμή λείπει. Δεν θα σας πάω μακριά.

Εεε καλέ μου γείτονα, καλέ Ταγίπ, βγάλε τ΄ ακουστικά σου να με ακούσεις. Ναι καλέ, εσένα λέω. Εσένα, που στο σπίτι σου έγινε κοτζάμ ανταρσία επειδή τάχα μου είσαι πολύ… κάτσε να δεις πώς το είπαν, αυταρχικός και μη δημοκρατικός. Καλά, εντάξει εντάξει, δεν είπα τίποτε, είχες κι εσύ τα προσωπικά σου με τους αρουραίους ονόματι Τζιχάντ, που σου έχουν γεμίσει το σπίτι με «βόμβες δυσοσμίας».  Αμ τ’ άλλο, αυτό με τα ενοχλητικά κουνούπια, που πετάγανε όλη την ώρα γύρω γύρω; Καλά τους έκανες πασά μου και το σκότωσες το ένα που έπινε ρώσικη βότκα και σαν μέθυσε πήγε να δει τι χρώμα έχει ο τρούλος της Αγιάς - Σοφιάς. Καλά, δεν θα πιάσω τη συζήτηση γι΄ αυτές τις κουρδοιστές κατσαρίδες, που γυρνοβολούν στο σπίτι σου κι απαιτούν μάλιστα να σου πάρουν και το καλό δωμάτιο με θέα θάλασσα. Τώρα αν θες να σου πω ένα λάθος σου, αυτό είναι οι εντάσεις με την γυναίκα σου. Επιτρέπεται να την έχεις συνηθίσει να πίνετε καφέ στην Times Square και ξαφνικά μπροστά σε όλο τον κόσμο να της κάνεις σκηνή που δεν σου δινόταν χθες και μάλιστα να την κατηγορείς πως τα ‘χει μπλέξει με τον ανταγωνιστή σου στην δουλειά… αυτόν τον Γκιουλέν, που εδώ και χρόνια έχει κλειστεί σε μοναστήρι; Άσε που την δικαιολογώ την καημένη τη γυναίκα, αφού έχεις να την πας ταξιδάκι σε Αίγυπτο κι Ισραήλ τόσα χρόνια.

Και καλά όλα αυτά, άντε και τα βάζει στην άκρη κάποιος για χάρη σου, για χάρη της ομορφιάς και της κορμοστασιάς σου. Πας βρε αθεόφοβε κι αντί να κοιτάξεις τα του οίκου σου, πας και μπαινοβγαίνεις στο σπίτι του γείτονα του Γκρέκου, όπως τον αποκαλείς, με σκοπό να ηρεμίσεις τα πράγματα στο σπίτι και να τους πάρεις όλους με το μέρος σου;

Τι να πει κανείς; Στην πολιτική το να ψευτό-ανοίγεις ένα νέο μέτωπο πολλές φορές σημαίνει παύση αν όχι λύση στα εσωτερικά σου, τουλάχιστον, προβλήματα.

Μην παρασύρεστε από κανέναν λαοπλάνο που θα επιχειρήσει να σας τονώσει το πατριωτικό αίσθημα. Ούτε ο γείτονας ούτε κανένας άλλος θα έρθει να σας κλέψει τα λεμόνια την ώρα που καίγεται το σπίτι του. Ηρεμήστε κι απολαύστε τον ήλιο στην Ελλάδα…(εντάξει κάνει κρύο τελευταία αλλά εν μέρει έχουμε μπόλικο).

Μάριος Θεοχάρης