ΣΦΗΝΑΚΙΑ

Γεια σας αδέλφια, καλό υπόλοιπο καλοκαίρι σε όλες και όλους. Περάστε όσο καλύτερα μπορείτε και σεις, οι νέοι, ίσως πρέπει ν΄ αρχίσετε να σκέφτεστε λίγο διαφορετικά από τους παλαιότερους, ν΄ αφήσετε στην άκρη τις ίδιες παλιές συνταγές και να οργανωθείτε για να κάνετε κάτι δημιουργικό σ΄ αυτό το νησί. Καινοτόμες ιδέες κι όρεξη για δουλειά, παραγωγή κι εξωστρέφεια, αυτό λείπει από τη Σαλαμίνα κι όχι νέες ομάδες συνέχισης της παρακμής. @ Σχεδιάζουνε λύσεις, λέει η διαφήμιση. Με το αποτύπωμα του χεριού σου θα κάνεις τις συναλλαγές σου. Το τυρί το βλέπεις, τη φάκα πότε επιτέλους θα τη δεις; @ Λυπάμαι, στεναχωριέμαι αλλά και, παράλληλα, θυμώνω κι αγανακτώ που κάποιοι, αντί να κοιτάξουν στις δύσκολες συνθήκες που βιώνει ο τόπος να οργανωθούν και να προσφέρουν κάτι για την ανάδειξη , για την ανάπτυξη αυτού του νησιού, προσπαθούν για ακόμη μία φορά, με υπόγειες και δόλιες κινήσεις, να εξασφαλίσουν μόνο την πάρτη τους. Χωρίς να έχουν αντιληφθεί πως ο πολίτης είναι πλέον και εκπαιδευμένος και υποψιασμένος.

@ Το πολυδιαφημιζόμενο νέο στην Ελλάδα του σήμερα απέτυχε παταγωδώς και πλέον οι λύσεις αναζητούνται καταρχήν στην εμπειρία και στην ιστορία του καθενός μας. @ Δυο κουβέντες δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ όσο θα ζω. Δυο κουβέντες από δύο διαφορετικούς ανθρώπους, τον ένα εκ των οποίων τον θεωρούσα και πολύ φίλο μου. Η μία: «Άλλο η φιλία κι άλλο η δουλειά» (πάνω απ΄ όλα η δουλειά δηλαδή κι έπονται …όλα τ΄ άλλα)  και το άλλο, που μου το πέταξαν στην ψύχρα στα μούτρα: «Όποιος έχει λεφτά, αγοράζει όποτε θέλει κι ό,τι θέλει». Κουβέντες που μου έβαλαν μεν μυαλό, αφού την είχα πατήσει δε. @ Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε όλη τους τη ζωή αγωνίζονται για ένα σκοπό, με πίστη, πείσμα και μεγάλη υπομονή μέχρι που έρχεται κάποια στιγμή η δικαίωση του αγώνα τους. Αλήθεια πόσο δικαιωμένος θα αισθάνεται τώρα ο Χρήστος Μαριδάκης, βλέποντας να ξεκινούν οι εργασίες αποτύπωσης της αρχαίας Σαλαμίνας; Όνειρο ζωής του ίδιου και τα τελευταία χρόνια του γιου του Κυριάκου, αλλά και κάποιων λίγων που πίστεψαν σ΄ αυτήν την προσπάθεια. Ας ευχηθούμε να υπάρξει τέτοια συνέχεια, που ν΄ αλλάξει το μέλλον της Σαλαμίνας. @ Σιγά – σιγά σε προετοίμαζαν. Όχι, δεν θα σου φυτέψουν τσιπάκι, το τσιπάκι είναι η μεγάλη σου αγάπη, η εξάρτησή σου, το απόλυτο ναρκωτικό σου. Λέγεται κινητό και ήδη διαφημίζουν πως όλες τις συναλλαγές σου μπορείς να τις κάνεις μέσα απ΄ αυτό, χωρίς κόπο, χωρίς να περιμένεις σε ουρές, άμεσα, γρήγορα, κλπ, κλπ. Και συ τσιμπάς χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο μπιγκ μπράδερ έχει ήδη εγκατασταθεί στη ζωή σου και συ τσιμπάς σαν χάνος ό,τι δόλωμα και να σου βάλουν στη φάκα. @ Ακόμη να δώσουν απάντηση ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του ΑΚΟΙΠΟΠ γιατί ξόδεψαν χρήματα των δημοτών για να ραντίσουν τα αγριόχορτα του γηπέδου Σαλαμίνας, όταν γνώριζαν πως μετά από λίγες ημέρες η Περιφέρεια θα ξεκινούσε εργασίες για τοποθέτηση συνθετικού τάπητα; Φυσικά απάντηση δεν περιμένουμε, αφού φαίνεται πως το έχουν πάρει ήδη απόφαση πως στις επόμενες εκλογές θα πάνε σπίτι τους. Γι΄ αυτό και δεν αισθάνονται την ανάγκη να απολογούνται στους δημότες. @Είναι γνωστό πως ένα από τα σοβαρότερα ελαττώματα των λαών αποτελεί η έλλειψη μνήμης. Έτσι και στη χώρα μας τείνουμε ήδη να ξεχάσουμε τι δεινά έφεραν σ΄ αυτόν τον τόπο η Νουδούλα και το Πασοκάκι και κάποιοι ονειρεύονται να τους ξαναφέρουν, τρομάρα τους, για να μας ξαναξεσκίσουν. Για να θυμηθούν, δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά πώς λειτουργεί η σημερινή δημοτική αρχή, που είναι νεοδημοκρατική μέχρι το κόκκαλο, για να καταλάβουν τι μακακία ετοιμάζονται να κάνουν, ψηφίζοντας τον Κούλη. @ Κάνανε διαγραμμίσεις στο λιμάνι των Παλουκίων (μωρέ τι μας λες;) και κάποιοι κουκουλοφόροι έσπευσαν να το δημοσιεύσουν. Διπλή διαχωριστική μπροστά από το λιμεναρχείο, ε και; Η μία λωρίδα είναι πάντα κατειλημμένη και οι λιμενικοί απλά πίνουν τους φραπέδες τους! @ Μ΄ αρέσει που υπάρχουν και πινακίδες που απαγορεύουν τη στάση και τη στάθμευση. @ Τι έγινε μαστρο-Γιάννη; Τα πεύκα ταχείας ανάπτυξης, που όταν κάποτε μεγαλώσουν θα ξηλώσουν πεζοδρόμια και δρόμο, τελικά δεν ήταν και τόσο… ταχείας ανάπτυξης; Και τα δέσαμε με συρματόσχοινο να μην μας φύγουν; @ Τελικά η ελπίδα έχασε το δρόμο και απογοήτευσε όλους αυτούς που την πίστεψαν. Δεν πειράζει όμως. Αφού η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, όσο ζω θα ελπίζω.
Φιλιά πολλά σε όλες και όλους και καλό καλοκαίρι. Χαλαρώστε παιδιά, γιατί αυτοί θα μας τρελάνουν τελείως!