Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Μόκο!!!



Δημοτικό Συμβούλιο. Οι δημοτικοί σύμβουλοι. Οι πολίτες. Μοναχές και νομικοί εκπρόσωποι του μοναστηριού. Και μια οικογένεια. Η μητέρα - δήμαρχος, υποστηρίζει πως επισκέφτηκε το μοναστήρι ο σύζυγός της, αλλά ποτέ μόνος του, παρά αποκλειστικά για να τη συνοδεύσει. Ο πατέρας – σύζυγος της δημάρχου, και κατά τα άλλα απλός πολίτης όπως όλοι μας, παραδέχεται πως επισκέφτηκε μόνος του το μοναστήρι ως απεσταλμένος της συζύγου του- δημάρχου, προκειμένου να κατευνάσει τις ανησυχίες των μοναχών μετά τα προβλήματα που υπήρχαν από τις κλήσεις της Αστυνομίας κατά τη διάρκεια του περσινού πανηγυριού. Επιλέχθηκε, είπε,  εκείνος να αποσταλεί από τη σύζυγο στο μοναστήρι, σαν «θεοσεβούμενος, συνετός και σοβαρός». Ρητορικό ερώτημα πρώτο: Σύσσωμη η εκλεγμένη δημοτική ομάδα απορρίπτεται ως μη θεοσεβούμενη, μη συνετή, μη σοβαρή;

Λέει ο σύζυγος της δημάρχου: «Η δήμαρχος από το νόμο έχει κάθε δικαίωνα να ζητήσει τη βοήθεια όποιου δημότη θέλει και να του εμπιστευτεί ορισμένα πράγματα εμπιστοσύνης, λεπτών χειρισμών».  Ρητορικό ερώτημα δεύτερο: Ολόκληρη δημοτική ομάδα, κανέναν δεν θεώρησε η δήμαρχος ικανό για λεπτούς χειρισμούς; Σε κανέναν δεν έχει εμπιστοσύνη;;;
Ρητορικό ερώτημα  τρίτο: Μα, καλά, από τους 39 -40.000 δημότες, μόνο τον σύζυγό της εμπιστεύεται; Και κάτι ακόμη: Επειδή κάτι μπορεί να είναι νομότυπο δεν σημαίνει πως είναι πάντα και σύμφωνο με την αρχή του ηθικού. Αλλά το τι είναι νόμιμο και το τι είναι ηθικό, στην περίπτωσή μας ίσως να χρειαζόμασταν σελίδες για να το αναπτύξουμε.   
«Απαγορεύω», λέει, ο θεοσεβούμενος  σύζυγος «στον Τσαβαρή να με διακόψει». Και απευθυνόμενος στον τ. δήμαρχο: «Να το κάνεις …μόκο!!!».  Καταλαβαίνουμε τι γίνεται εδώ; Ο πολίτης, που υπό άλλες συνθήκες δεν παίρνει το λόγο στις συνεδριάσεις και εν προκειμένω τον πήρε με το έτσι θέλω, διότι θεώρησε πως έχει «νόμιμο συμφέρον» (και δεν θα διαφωνήσουμε σ΄ αυτό, έπρεπε να μιλήσει να πει τι έγινε), απαγορεύει στον δημοτικό σύμβουλο να τον διακόψει και μεταφράζει την επιθυμία του και σε αγοραία διάλεκτο (μόκο!). Κι αφού λέει τι λέει, αφού επιτίθεται με το ύφος παρά με τη γλώσσα στις μοναχές, αφού μας εξιστορεί ολόκληρη διαπραγμάτευση που την κάνει ένας δήμαρχος ή τέλος πάντων ένας αιρετός (χρησιμοποιώντας το «εμείς» όταν αναφέρεται στο δήμο) και όχι ένας απλός πολίτης  που βρέθηκε στο μοναστήρι για να μεταφέρει τα προβλήματα των μοναχών, αφού υπεισέρχεται στο οικονομικό κομμάτι, αφού μιλά για «άσπρα» και για «μαύρα», αφού, αφού, αφού…, επιτίθεται στον αρχηγό της αντιπολίτευσης (δεν μας απασχολεί αυτή τη στιγμή ποιος είναι αυτός αλλά ποιον θεσμικό ρόλο εκπροσωπεί ο καθένας τους) με εκφράσεις του τύπου «είσαι πολύ μικρός για μένα…», εξαπολύοντας μύδρους και καταγγελίες εναντίον του και απειλώντας σε υψηλούς τόνους πως θα τον βάλει φυλακή!
Κι ο γιος – της μητέρας δημάρχου; Σαν νεότερος έχει αναλάβει την προστασία της οικογενείας στο διαδίκτυο. Επιτίθεται σε κάθε δημοσίευμα που εκθέτει την οικογένειά του και αναδεικνύει τι έχει συμβεί, επιτίθεται σε δημοσιογράφους, βγάζοντάς τους επίσης άχρηστους επειδή τάχα μου δεν ανέφεραν τους μύδρους του πατέρα του κατά Τσαβαρή – λες κι αυτό ήταν το θέμα – μας λέει πόσο δεμένη είναι η οικογένειά του και πόσο βοηθά ο ένας τον άλλον. Μα αγαπητέ μου, και γω είμαι δεμένος με την οικογένειά μου κι η δουλειά μου είναι πιλότος. Έπεται πως στον αέρα, αντί να ζητήσω τη βοήθεια του συγκυβερνήτη μου, θα πάρω μαζί μου τη γυναίκα μου;
Κι οι υπόλοιποι της ομάδας; Αντέδρασε κανείς σ΄ αυτήν την κατάσταση; Διαμαρτυρήθηκε κανείς που ούτε λίγο ούτε πολύ τους βγάλαν άχρηστους; Η πρόεδρος; Ήταν στ΄ αλήθεια παρούσα σ΄ όλο αυτό; Επιτρέπει με την ίδια χαλαρότητα σ΄ όλους τους πολίτες που είναι παρόντες να αρπάξουν το μικρόφωνο και να μιλούν; Και να παρεκτρέπονται βρίζοντας και απειλώντας δημοτικούς συμβούλους; Τους οποίους εκείνη έπρεπε πρωτίστως να προστατεύει; Γιατί μετά απ΄ αυτά, μην της φανεί διόλου παράξενο αν ο καθένας μας εκεί μέσα στο εξής παίρνει το μικρόφωνο όποτε θέλει να λέει ό,τι θέλει.
Κι η δήμαρχος; Πώς επιτρέπει να γίνεται αυτό; Με τι σκεπτικό ψεύδεται σ΄ όλο το δημοτικό συμβούλιο πως τάχα μου ποτέ ο σύζυγός της δεν επισκέφτηκε μόνος του την ηγουμένη; Τον διέκοψε καθόλου για να τον επαναφέρει στην τάξη;  Έχει αντιληφθεί πως το δημαρχείο δεν είναι προεκλογικό γραφείο, να εμπιστεύεται τα δικά της άτομα; Είναι δυνατόν να μην έχει σε κανέναν δημοτικό της σύμβουλο εμπιστοσύνη; Πώς διοικεί στ΄ αλήθεια; Γιατί μιαν αγωνία από κείνη την ώρα την έχουμε! 
Και σεις, καλοί μου συμπολίτες, που για άλλη μια φορά νομίσατε πως ψηφίσατε «διά το καλόν του τόπου σας», σεις που προεκλογικά κόβατε το καλημέρα σε όποιον τολμούσε να ψελλίσει κάποιαν αντίρρηση, άντε τώρα ν΄ ανάψετε κάνα κεράκι στη Φανερωμένη να μας φωτίσει κι ύστερα καθίστε σε μια γωνιά του δημοτικού συμβουλίου και σαν απλοί πολίτες χωρίς συγγενική σχέση με τη δήμαρχο, το καλό που σας θέλω… κάντε μόκο!
Βίκυ Ψυλλάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου