Πολώνει το κλίμα… χωρίς λόγο

Όσοι συνηθίζουν να παρακολουθούν δημοτικά συμβούλια, γνωρίζουν καλά πως ο πιο ασφαλής τρόπος για να στρέψεις την προσοχή αλλού είναι να δημιουργείς τεχνητή πόλωση. Η τεχνητή πόλωση τώρα δημιουργείται με διάφορους τρόπους. Μπορείς για παράδειγμα να υψώσεις τους τόνους, ακόμη ακόμη και να προσβάλεις ή να προκαλέσεις για μηνύσεις αν έχεις ισχυρά επιχειρήματα . Ή μπορείς να βγάλεις έναν καλά κρυμμένο άσσο απ΄ το μανίκι σου, τεχνική ωστόσο που απαιτεί μαεστρία, ώστε να το κάνεις με επιτυχία την κατάλληλη στιγμή, ξαφνιάζοντας τον αντίπαλο και παίρνοντάς του την παρτίδα.

Αν δεν είσαι σε θέση να κάνεις χρήση κάποιου εκ των παραπάνω, τότε ο συνήθης τρόπος που επιλέγεται για να δημιουργηθεί προσωρινή ένταση που θα στρέψει το ενδιαφέρον από το πραγματικό θέμα στο δευτερεύον, είναι τα λεγόμενα «πυροτεχνήματα», τα θέματα δηλ. που εγείρονται χωρίς συνήθως να έχουν σχέση με αυτό που συζητείται, προκειμένου να στραφεί το ενδιαφέρον αλλού και να αποσιωπηθούν  τυχόν ευθύνες, ολιγωρία ή άλλες παράμετροι.

Την τελευταία αυτή μέθοδο επιλέγει συχνά πυκνά η δημοτική μας αρχή, η οποία το΄ χει σε κακό πραγματικά να περάσει δημοτικό συμβούλιο χωρίς να το μετατρέψει σε ματς. Επιμένω όλα τα χρόνια να λέω πως σε ένα Δ.Σ. την αποκλειστική ευθύνη για τη διατήρηση της ηρεμίας στην αίθουσα  φέρει η εκάστοτε δημοτική αρχή. Και τούτο διότι η δημοτική αρχή είναι εκείνη που έχει και το καρπούζι και το μαχαίρι κι ως εκ τούτου θα περίμενε κανείς, αν μη τι άλλο, να ενδιαφέρεται, ίσως ίσως και να αγχώνεται για την παραγωγή έργου και όχι να αναλώνεται σε κοκορομαχίες τις οποίες προκαλεί η ίδια.

Η σημερινή δήμαρχος, όπως και η πλειοψηφία των προκατόχων της, ενώ σαν αντιπολίτευση απαιτούσε σεβασμό και καταδίκαζε το μονόλογο από έδρας, όταν εκείνη βρέθηκε στην έδρα, έπραξε ακριβώς όσα καταδίκαζε δίνοντας την εντύπωση πως θέλει να πάρει τη ρεβάνς τώρα που η μπίλια έκατσε σ΄ εκείνην. Κι ενώ πολλές φορές, ξεχνώντας και τη δική της θέση αλλά και το γεγονός πως δεν είναι η μόνη εκλεγμένη εκεί μέσα, εκτρέπεται σε εκφράσεις που αμαυρώνουν το θεσμό που επιλέχτηκε να υπηρετεί (μόλις πρόσφατα χαρακτήρισε δημοτική σύμβουλο «Κατινίτσα» κι έστειλε στον διάολο το Γ. Τσαβαρή), έρχονται στιγμές, όπως χθες βράδυ, που επιχείρησε να φορτώσει στους άλλους αυτό που συνεχώς κάνει εκείνη, ότι δηλαδή χρησιμοποιούν «αγοραία» γλώσσα, επειδή η μείζων αντιπολίτευση δέχεται να συζητηθεί στο Δ.Σ. η οικονομική διαχείριση τη δικής της θητείας, χαρακτηρίζοντας την πρόσκληση της δημάρχου ως «πρόκληση».

Προφανώς οι …προκλήσεις αποτελούν λέξη αμαρτωλή, που τρομάζει την κ. δήμαρχο, πράγμα βέβαια που είναι εμφανές, αν ρίξει ο δημότης μια ματιά και μόνο γύρω του…

Τώρα γιατί πρέπει να υψώνονται διαρκώς οι τόνοι και να βιώνουμε επί μονίμου βάσεως αυτή την πολεμική ατμόσφαιρα μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, αυτό θα πρέπει να το δουν σοβαρά στο στρατόπεδο της πλειοψηφίας. Δεν είναι δυνατόν ο κ. Λένης να εκνευρίζεται κάθε φορά που τον ρωτούν κάτι ή του ασκούν κριτική. Δεν είναι δυνατό ο κ. Μαριδάκης να πετιέται στον αέρα φωνάζοντας επειδή αργεί να τελειώσει το δημοτικό συμβούλιο κι έχει εκνευριστεί. Στο κάτω κάτω όποιος δεν μπορεί να αντέξει, ας παραμείνει σπίτι του. Όταν διεκδικούσαν ψήφους ή πόστα ή όταν κάποιοι κάνουν μέχρι σήμερα ό,τι θέλουν γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τους δημότες και πόσο τους …προκαλούν, να είναι σε θέση να αντέξουν και την κριτική κι όχι να θυμώνουν, να βρίζουν ή να σηκώνουν τους τόνους μπας και φύγει η κακιά αντιπολίτευση και μείνουμε μόνοι μας και τα ψηφίσουμε όλα με συνοπτικές διαδικασίες.  

Έτσι έχουν κύριοι  - και κυρίες - τα πράγματα. Η άσκηση της πολιτικής τα έχει όλα. Έχει και τσαμπουκά – εκεί που χρειάζεται, όχι στο δημοτικό συμβούλιο – αλλά χρειάζεται και ευγένεια. Πολλές φορές εξάλλου κανείς με ευγενικό τρόπο μπορεί να βάλει πολύ καλύτερα τα πράγματα στη θέση τους. Η αγένεια και οι υψηλοί τόνοι γίνονται κατά κόρον μέσα ανθρώπων που δεν έχουν επιχειρήματα, που δεν έχουν στόχους, που γνωρίζουν ότι δεν έχουν δίκιο!

Βίκυ Ψυλλάκη