Ζήσε σαν άνθρωπος

Γράφει: ο Μάριος Θεοχάρης

Μια γυναίκα γεννάει σε νοσοκομείο της Αμερικής ένα υγιέστατο μωράκι. Τα συναισθήματα αυτής και οποιαδήποτε μάνας όταν γεννάει είναι απερίγραπτα, με τη χαρά και την ευτυχία να κυριαρχούν. Ποιος άνθρωπος μπορεί να αντικρίσει ένα νεογέννητο μωρό και να μην το λατρέψει; Φαντάσου λοιπόν πως πας να αντικρίσεις το παιδί σου για πρώτη φορά στη ζωή σου στον θάλαμο νεογνών αλλά σου έχουν δεμένα τα μάτια. Λαχταράς τόσο πολύ να το κρατήσεις στην αγκαλιά σου που τρέμεις σαν ψάρι έξω απ’ το νερό, μέχρι την στιγμή που τελικά το αισθάνεσαι στα χέρια σου. Αισθάνεσαι το μικροσκοπικό του κεφαλάκι, τα τόσο δα χεράκια και ποδαράκια του και την καρδούλα του που χτυπά δυνατά και σου δείχνει πως κρατάς έναν νέο άνθρωπο στα χέρια σου. Νιώθεις το πιο ευτυχισμένο άτομο στον κόσμο μέχρι την στιγμή που σου λύνουν το μαντήλι από τα μάτια και βλέπεις ένα μωρό διαφορετικού χρώματος απ’ το δικό σου. Αμέσως αντιδράς απότομα και διαμαρτύρεσαι, διότι αυτό το παιδί προφανώς δεν είναι δικό σου. Αλλά για στάσου, εσύ δεν ήσουν που πριν ένα λεπτό ήσουν ο πιο ευτυχισμένος  άνθρωπος στον κόσμο; Εσύ δεν είσαι αυτός που έτρεμε απ’ την χαρά του; Τι έγινε και ξαφνικά θύμωσες; Αν αυτό το βρέφος είχε το ίδιο χρώμα με σένα δεν θα το αποδεχόσουν ήσυχα κι ωραία;

Πολλές φορές το να μην είναι κάποιος σαν εμάς μας τρομάζει. Συχνά σαστίζουμε στην θέα του μαύρου δέρματος ή του κίτρινου. Συχνά επικροτούμε μια πράξη κάποιου που έχει την ίδια θρησκεία με μας κι ασκούμε κριτική σε κάποιον που έκανε το ίδιο αλλά έτυχε να πιστεύει στον Μωάμεθ ή στον Βούδα ή στον Αλλάχ και πάει λέγοντας. Θα μου πεις, αυτό δεν ισχύει κι εγώ θα σου πω πως αν βγω στον δρόμο γυμνός αυτή την στιγμή που μιλάμε θα με λιντσάρουν, ενώ αν βγει ο George Clooney το θέαμα θα είναι «ψυχαγωγικό» και άξιο σχολιασμού. Γιατί; Μα φυσικά γιατί εγώ είμαι ένας απλός Έλληνας, ενώ ο άλλος ένας σταρ του Χόλυγουντ με πολλά εκατομμύρια πίσω του.

Σύμφωνα με διαφόρους ορισμούς «ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους». Εγώ θα σας πω πως ρατσισμός είναι να μισείς αυτό που κατά τύχη δεν είσαι. Θα μπορούσα να ήμουν Κινέζος ή Αιγύπτιος ή Τζαμαϊκανός ή Τούρκος αλλά έτυχε να είμαι Έλληνας και να είμαι λευκός και να πιστεύω σε διαφορετική θρησκεία. Τι πάει να πει αυτό;  Πως εγώ υπερτερώ απέναντι στους άλλους;  Αν είχα γεννηθεί από άλλους γονείς σε άλλη χώρα, θα ήμουν διαφορετικός, αλλά απάντησέ μου: Δεν θα ήμουν ακόμη άνθρωπος;  Ένα παλιό παιδικό τραγούδι που έμαθα στο Δημοτικό έλεγε: “Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια - κορίτσια αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό  - ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος -  κι ολόκληρη τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.” Και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατό τόση σοφία αλλά και τόση απλότητα να κρύβονται  σ΄ ένα τραγούδι. Εγώ τελειώνοντας το μόνο που ‘χω να πω είναι η φράση “αγάπη μόνο” είμαστε όλοι άνθρωποι.