Η λεπτή γραμμή μεταξύ ικανού και ανίκανου

Γράφει ο Μάριος Θεοχάρης

Οι άνθρωποι,  από την στιγμή που γεννιούνται,  προικίζονται με κάποιες ικανότητες και χαρίσματα. Άλλοι με λιγότερα άλλοι με περισσότερα. Η λέξη ικανότητα, λοιπόν, είναι μια λέξη με διαφορετικό νόημα για τον καθένα μας,  που εκφράζεται μέσα από τις διαφορετικές πράξεις του κάθε ανθρώπου. Αντίστοιχα με την ικανότητα ενός ανθρώπου, εκφράζεται κι η ανικανότητα ενός άλλου, όσο αφορά  τον ίδιο  τομέα,  στον οποίο προσπαθεί να λάβει μέρος ενώ δεν είναι των δυνατοτήτων του. Για παράδειγμα, ένας μπασκετμπολίστας δεν μπορεί να πάει να παίξει ποδόσφαιρο ή  ένας δημοσιογράφος δεν μπορεί ξαφνικά να πάει να δουλέψει σαν υδραυλικός. Έτσι ,λοιπόν, δεν μπορεί κάποιος να είναι για παράδειγμα Δήμαρχος, Ποδοσφαιριστής, Σκουπιδιάρης, Υδραυλικός και Μπασκετμπολίστας ταυτόχρονα.

Ένα άλλο προτέρημα όμως, που αν το έχει κάποιος, μπορεί να απαλύνει ή μην κάνει τόσο φανερή την ανικανότητά του σε κάποιον άλλο τομέα (στο επάγγελμα, σ΄ ένα χόμπι ή άθλημα κλπ.), είναι η αυτογνωσία. Χάρη σε αυτό το προτέρημα μπορούμε πολλές φορές να αποφύγουμε τον εξευτελισμό μέσα σ΄ ένα περιβάλλον, στο οποίο είμαστε ανειδίκευτοι και, εν ολίγοις, ανίκανοι. Καλό θα είναι λοιπόν όλοι μας, όταν εισερχόμαστε σε έναν χώρο, που είναι καινούργιος για μας και στον οποίο η ικανότητα μας είναι επιεικώς χαμηλή, να μην προσπαθούμε να αντιπαρατεθούμε με ανθρώπους που στον συγκεκριμένο τομέα η ικανότητα τους έχει εξελιχθεί ή είναι έμφυτη. Εν κατακλείδι, αυτά που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να προστατέψει την αξιοπρέπειά του, είναι να δώσει έμφαση στην ικανότητα που κατέχει και να διέπεται από αυτογνωσία για την ανικανότητα που καλώς ή κακώς φανερώνει σε κάποιον τομέα. Αυτά τα ολίγα  και ελπίζω να βοήθησα κάποιους  που μέχρι πρότινος  ήταν αγνώμονες και αδιάφοροι με πράγματα στα οποία τώρα επικαλούνται εξειδικευμένες γνώσεις.