Αυτός ο λαός δεν είναι για γέλια. Είναι για κλάματα!

γράφει ο Χρήστος Θεοχάρης

Όταν ένας λαός τρώει αμάσητο το παραμύθι και την προπαγάνδα που του σερβίρουν τα κανάλια της διαπλοκής και πάει και ψηφίζει ελιές, ποτάμια, Μπέους, Μαρινάκηδες κι ό,τι κακό συναπάντημα του σφηνώνουν στο άμυαλο κεφάλι του, τότε τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς για να βεβαιωθεί ότι έχουμε ξεπεράσει και τον πάτο!

Τι μπορείς να περιμένεις κακόμοιρε ανθρωπάκο από τους Μπέους και τα ποτάμια; Τι είδους κεντροαριστερά μπορεί να είναι η Ελιά, το Ποτάμι και οι Δημαρίτες, που πρώτοι απ΄ όλους συνυπέγραψαν την ολική σου καταστροφή; Πόσο μυαλό μπορεί να έχεις κακόμοιρε ανθρωπάκο όταν πιστεύεις πως αν έρθουν οι «μπαμπούλες» του ΣΥΡΙΖΑ θα σου πάρουν τα σπίτια; Αφού ήδη στα΄ χουνε πάρει μωρέ τα «καλά παιδιά» της διαπλοκής!

Όταν όλοι αυτοί οι μεγαλοκαρχαρίες, οι μεγαλοαπατεώνες (που τα «καλά παιδιά» της κυβέρνησης τους χαρίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια, ενώ εσένα σου κόβουν καθημερινά κομμάτια από τη σάρκα σου) είναι εναντίον του «μπαμπούλα» ΣΥΡΙΖΑ, δεν καταλαβαίνεις, ρε κακόμοιρε, ότι σε δουλεύουν ψιλό γαζί; Πότε θα ξυπνήσεις επιτέλους; Πότε θα καταλάβεις πως όταν η διαπλοκή δεν θέλει κάποιον, τότε εσύ πρέπει να τον θέλεις πάρα πολύ; Πότε θα καταλάβεις ότι όλοι αυτοί, οι υποτιθέμενοι ικανοί κυβερνήτες αυτής της χώρας, είναι εκείνοι που μας έφεραν μέχρι εδώ; Πότε θα αντιδράσεις; Πότε θα πάρεις τη δική σου τύχη στα δικά σου χέρια;

Όταν όμως υπάρχουν ακόμη νέοι άνθρωποι, που το μέλλον τους είναι μαύρο, αβέβαιο, που προσφέρουν – αν προσφέρουν – τις γνώσεις τους για 400 – 500€ το μήνα, δουλεύοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ, κι αυτοί οι άνθρωποι ψηφίζουν Σαμαρά, τότε αυτός ο λαός φίλοι μου είναι για κλάματα. Είναι καταδικασμένος, είναι ένας λαός χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο, χωρίς προοπτική, δεν είναι για γέλια!