ΣΦΗΝΑΚΙΑ

·      Γράφει ο Χρήστος Θεοχάρης.

     32 ημέρες  έμειναν αδέλφια και το πανηγύρι τελειώνει. Μετά αρχίζουν τα δύσκολα… Δεν μπορώ να ξεχάσω σε κάποια προηγούμενη προεκλογική περίοδο τη σιγουριά κάποιου υποψηφίου που μου επανα- συστήθηκε ως δημοτικός σύμβουλος και ζήτησε να εκφωνηθεί έτσι σε χορό συλλόγου ως επίσημος. Και φυσικά δεν του άρεσε καθόλου η δημόσια πρόβλεψή μου ότι κατά  99% θα παρέμενε ένας ακόμη υποψήφιος, που λίγο καιρό μετά τις εκλογές θα είχε ξεχαστεί από όλους! Κι όμως, έτσι ακριβώς έγινε!  Άντε λοιπόν αδέλφια υποψήφιοι και υποψήφιες, έστω αυτό τον ένα – ενάμισυ μήνα που απομένει μέχρι τις εκλογές, ξανασκεφτείτε λίγο περισσότερο πως δεν σας χωρίζει τίποτα από τους αντίπαλους συνδυασμούς. Άλλωστε, όπως λέτε, όλοι παλεύετε για το καλύτερο της Σαλαμίνας. Αφήστε τα μίση λοιπόν, μη χαλάτε φιλίες και μην κόβετε καλημέρες. Το δικό μας χωριό είναι μικρό  και όλοι γνωριζόμαστε πολύ καλά. Είναι κρίμα λοιπόν να βρισκόμαστε σε μια κοινωνική εκδήλωση και να μη λέμε έστω ένα «γεια»!

·         Αν σ΄ αυτές τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο δε δώσουμε το μήνυμα που πρέπει, είναι βέβαιο πως οι μέρες που θα έρθουν θα είναι ακόμη πιο δύσκολες. Γι΄ αυτό μαύρο, κατάμαυρο σ  αυτούς που μας στέρησαν τις ελπίδες μας, τα όνειρά μας, την αξιοπρέπειά μας, το μέλλον των παιδιών μας, σ΄ αυτούς που με την πολιτική τους δολοφόνησαν χιλιάδες συμπολίτες μας και κατέστρεψαν αυτήν την όμορφη χώρα και το λαό της. Μαύρο στην συγκυβέρνηση των αχρείων!

·        Θέλω μια κυβέρνηση που να ξαναδώσει ελπίδα στους Έλληνες και τις Ελληνίδες, θέλω μια κυβέρνηση που να κοιτάξει τους Έλληνες εργαζόμενους, εμπόρους, βιοτέχνες, επαγγελματίες, αγρότες, την ελληνική βιομηχανία, μια κυβέρνηση που θα αποτινάξει αυτή τη χώρα από τα δεσμά των πολυεθνικών, των Γερμανών και των Κινέζων, θα ξαναδώσει προοπτική, ανάπτυξη και χαμόγελο στο λαό της. Και αυτή η κυβέρνηση σίγουρα δεν είναι το σημερινό εγκληματικό δίδυμο του Σαμαροβενιζέλου.

·        Καταγγέλλω, τον καταγγέλλω, καταγγέλλω αυτόν που καταγγέλλει, για το ένα, για το άλλο, για το τάδε, για το δείνα, για, για, για… Εντάξει, τον καταγγέλλεις. Αλλά τίποτ΄ άλλο έχεις να μας πεις;  Ακόμη και οι παππούδες στο καφενείο που καταγγέλλουν τους πάντες και τα πάντα, στο τέλος λένε ένα «αν ήμουνα εγώ πρωθυπουργός, υπουργός, δήμαρχος…. θα έκανα…». Συ, φίλε μου, τι έχεις να μας πεις; Γιατί μέχρι σήμερα δεν μας έχεις πει τίποτα!

·        Ίσως κάποιοι που ασχολούνται με τα τοπικά πολιτικά της Σαλαμίνας δεν έχουν καταλάβει ακόμη  - και μάλλον δεν θα καταλάβουν ποτέ – πως χωρίς μαζικούς αγώνες με παλλαϊκή συμμετοχή δεν κερδίζεται τίποτα.  

·        Δυστυχώς φουντώνουνε τα πράγματα αντί να ηρεμούνε κι ενώ σε χορό ποδοσφαιρικού σωματείου πήγαινες, ρε φίλε μου, δεν ήξερες ότι υπάρχει το fair- play; Άλλωστε τι τα θες; Αν είσαι αστέρι, σε όποια θέση κι αν σε βάλει ο προπονητής, εσύ θα διακριθείς.

·        Η άλλη μόδα των τελευταίων ετών που κάποιοι παλιότερα την εφηύραν και κάποιοι άλλοι σήμερα εξακολουθούν να την υιοθετούν λέγεται συνέντευξη – προεκλογική συγκέντρωση. Καλούν σε συνέντευξη Τύπου τους φίλους τους, ανάμεσά τους πολλές φορές και κλακαδόρους ταλιμπάν – κάνοντας απαγορευτικό το έργο των όποιων δημοσιογράφων κι απ΄ την άλλη, αν έχει και πολύ κόσμο, από την επομένη διαλαλούν ότι έκαναν μεγαλειώδη συγκέντρωση. Κι η συνέντευξη πάει για ύπνο!

·        Κι αν δεν έχει κόσμο; Τότε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Συνέντευξη έδωσα, σου λέει. Για το εν λόγω θέμα όμως θ΄ ασχοληθούμε αναλυτικότερα από άλλη στήλη εν ευθέτω χρόνω.

·        Η ψήφος είναι σαν το προφυλακτικό. Μετά τη χρήση του το πετάνε!

·        Έχω βαρεθεί σε κάθε προεκλογική περίοδο μικροί άνθρωποι που τυχαία έγιναν κάποια στιγμή κάτι να σε κοιτούν παράξενα, ακόμη ακόμη και να σου κόβουν την καλημέρα. Θα μου πείτε, τόσο μυαλό έχουν, τόσο καταλαβαίνουν. Συμφωνώ. Αλλά να γίνεται αυτό κι από υποτιθέμενους ‘μορφωμένους’ και ακόμη περισσότερο από υποτιθέμενους ‘φίλους’ σου, ε, αυτό καταντάει άντε να μην πω… Ευτυχώς σε λίγο καιρό θα ησυχάσουμε από πολλά υποψήφια νούμερα και ψώνια!

·        Της ανακοίνωσης το κάγκελο. Όσο ζυγώνουν οι μέρες το μόνο που ακούμε και διαβάζουμε από τους υποψήφιους σωτήρες  του νησιού μας είναι καταγγελίες και ανακοινώσεις. Προτάσεις; Θέσεις; Πρόγραμμα; Ουδείς. Σιγά μην μπουν στον κόπο. Ας βγούμε και μετά βλέπουμε! Μα δεν έχετε καταλάβει ότι ο κόσμος κουράστηκε, βαρέθηκε, αηδίασε μ΄ αυτό το σκηνικό; Αλήθεια σε τι μπορεί να ελπίζει κανείς;