Να΄τοι να΄τοι οι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ!

Ήταν πριν 11 χρόνια όταν ο 12χρονος τότε Γιώργος Κόνσολας πρωτογράφτηκε στον ΝΑΟΣ, στο καγιάκ. Τότε κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι ιστορία θα έγραφε  το όνομα Κόνσολας  στην παγκόσμια κωπηλασία.

Πανελλήνια Πρωταθλήματα, Μεσογειακοί Αγώνες, Πανευρωπαϊκοί, Παγκόσμιοι… Ατελείωτη η λίστα των διακρίσεων για τα αδέρφια Κόνσολα, με αποκορύφωμα το παγκόσμιο χρυσό του Λευτέρη το 2010 στη Λευκορωσία, την 8^η θέση στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου και, βέβαια, το πρόσφατο χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Νότιο Κορέα στο τετραπλό σκιφ ελαφρών βαρών των ανδρών, σε μια κούρσα όπου συμμετείχαν και οι δύο.

Ανάμεσα στις πολλές υποχρεώσεις τους, οι πρωταθλητές μας, σε μια αποκλειστική ανθρώπινη συνέντευξη στις «Ανατροπές»,  μιλούν για τη ζωή τους, τους στόχους τους, θυμούνται τα πρώτα τους βήματα στην κωπηλασία, το …κουπί που πέρασαν για να φτάσουν στα ψηλότερα σκαλοπάτια του βάθρου και εκφράζονται με συγκίνηση για τον προπονητή τους και τον ΝΑΟΣ.

 

Γιώργος Κόνσολας: Ξεκίνησα στον ΝΑΟΣ τελειώνοντας την Στ΄ Δημοτικού. Εγώ ήθελα κωπηλασία αλλά γράφτηκα καγιάκ. Στο χρόνο επάνω ζήτησα να πάω κωπηλασία. Με προπονητές την Αλεξάνδρα Χριστοπούλου και τον Αλέκο Περάματζη, που μ΄ έβαλε αργότερα και στο πρώτο μου πρωτάθλημα. Αλλά κι εκεί έπρεπε να προσπαθήσω πολύ. Να καταλάβετε, για ένα χρόνο δεν είχα μπει σε βάρκα, όταν όλοι οι άλλοι έμπαιναν. Ε, μετά ήρθαν οι διασυλλογικοί αγώνες, τα μετάλλια …τα άλλα τα ξέρετε.

Το Γιώργο ακολούθησε όμως και ο μεγαλύτερος αδελφός του Λευτέρης.

Λευτέρης Κόνσολας: Εγώ άργησα λίγο. Φιλοξενούσαμε θυμάμαι έναν αθλητή και θέλησα να του μοιάσω, να αποκτήσω κι εγώ ωραίο σώμα. Ξεκίνησα κι εγώ καγιάκ, μάλιστα στο καγιάκ έχω κι ένα Πανελλήνιο Κύπελλο, στο πρώτο Κύπελλο που ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Δ. Παπανικολάου στο Λουτράκι.  Μετά από 1 – 1,5 χρόνο με βλέπει ο Περάματζης ότι δεν είχα κέφι για σοβαρή προπόνηση και με παίρνει στην κωπηλασία. Θυμάμαι στους αγώνες τον πρώτο χρόνο έβγαινα συνέχεια τελευταίος. Το΄ βαλα πείσμα λοιπόν να περάσω κι εγώ τουλάχιστον έναν. Κάπως έτσι εξελίχθηκα. Άρχισα σιγά σιγά να περνάω εκείνους που πριν με πέρναγαν, άρχισα από τελευταίος να έρχομαι μέσα στους πρώτους…

Τι κόστος έχει για την προσωπική σας ζωή ο πρωταθλητισμός;

Λ.Κ.: Για ν΄ αποφασίσεις να κάνεις πρωταθλητισμό πρέπει να αγαπάς πολύ το άθλημα, να είσαι προσεκτικός στη ζωή σου, να συμμετέχεις, να κάνεις προπονήσεις, να πηγαίνεις σε αγώνες, να σε βλέπουν οι ομοσπονδιακοί προπονητές. Εγώ ξεκίνησα να κάνω αθλητισμό. Στη πορεία εξελίχθηκε σε πρωταθλητισμό. Αλλά δεν πρέπει να βιάζεσαι. Είναι πολύ βασικό πρώτα να μάθεις κωπηλασία έξω από το νερό. Δεν μπορείς να μπεις στη βάρκα και να μην μπορείς να τραβήξεις.

Κάνετε διατροφή;

Όχι. Απέχουμε βέβαια από ποτά, τσιγάρα και ξενύχτια. Αλλά διατροφή δεν κάνουμε. Τα κιλά τα ελέγχουμε. Μπορούμε να τρώνε και να τα χάνουμε εύκολα στην προπόνηση.

Σας παρακολουθούμε πάντως μέσα από το facebook ότι γουστάρετε τη ζωή που κάνετε.

Γ.Κ.: Μα και με το facebook ξεφεύγουμε λίγο. Εγώ, ας πούμε, ακούω και μουσική, πάρα πολύ, όλα τα είδη. Έχω πάρει τελευταία και μια κιθάρα. Δεν είναι μόνο η κωπηλασία.

Στην κωπηλασία υπάρχει ντόπα;

Λ.Κ.: Όχι, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Η κωπηλασία είναι το πιο καθαρό άθλημα. Και στο εξωτερικό τα περιστατικά είναι λίγα. Εμένα η ντόπα μου είναι τα σουβλάκια!

Πόσους μήνες το χρόνο πρέπει να προπονείστε σκληρά;

Γ.Κ. : Η σκληρή προπόνηση διαρκεί 9 μήνες το χρόνο. Μόνο το Σεπτέμβριο μετά το Παγκόσμιο ξεκουραζόμαστε.

Λ.Κ.: Τον πρώτο χρόνο μετά από την Ολυμπιάδα, έχουμε ένα κοινόβιο το μήνα, μία εβδομάδα το μήνα προπονήσεις με την Εθνική Ομάδα. Το δεύτερο χρόνο οι εβδομάδες γίνονται δύο, την προολυμπιακή χρονιά γίνονται τρεις και τη χρονιά της Ολυμπιάδας είμαστε συνέχεια εκεί. Το χειμώνα στο Σχοινιά και το καλοκαίρι, από τον Ιούνιο, στην Καστοριά.

Με τόση προπόνηση είναι βέβαιο ότι δεν μπορείτε να εργαστείτε. Το κράτος, η ομοσπονδία, ο δήμος σας στηρίζουν; Ψηφίστηκε πρόσφατα ομόφωνα από το Δημοτικό Συμβούλιο ένα ποσό 500€ το μήνα…

Γ.Κ.: Το κράτος δεν μας στηρίζει. Η Ομοσπονδία μόνο μας βοηθά όσο μπορεί. Από το Δήμο ψηφίστηκε αυτό το ποσό, αλλά μέχρι να το πάρουμε… Βέβαια μέχρι στιγμής δεν είχαμε τίποτα. Ευτυχώς τα έξοδά μας, τα ταξίδια, τη διατροφή και τη διαμονή τα πληρώνει  η Ομοσπονδία. Από την Ομοσπονδία παίρνουμε και 2 – 2.500€ το χρόνο, με τα οποία φροντίζουμε να καλύπτουμε όλα τα έξοδά μας. Και οι δυο μας γονείς είναι άνεργοι. Ο αδερφός μας είναι σπουδαστής στην Καλαμάτα. Στο Δημόσιο πλέον από το 2008 δεν μπορούμε να μπούμε.

Χορηγούς δεν έχετε;

Η Εθνική Ομάδα έχει χορηγό αλλά όχι οι αθλητές. Οι αθλητές της Εθνικής έχουμε μάνατζερ που προσπαθεί να μας βρει χορηγούς αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα.

Με τα μετάλλια δεν πληρώνεστε;

Γ.Κ.: Με τα μετάλλια όχι, παίρνεις χρήματα όταν κάνεις ρεκόρ. Τότε παίρνεις χρήματα από το κράτος σου και την Παγκόσμια Ομοσπονδία.

Λ.Κ.: Σε άλλες χώρες οι αθλητές έχουν δουλειά ή κάνουν παράλληλα με το Πανεπιστήμιο προπονήσεις. Έχουμε για παράδειγμα τις Πανεπιστημιάδες.

Αλήθεια, τα μετάλλια τα έχετε ποτέ μετρήσει;

Γ.Κ.: Όχι. Έχω σκεφτεί να πάω σ΄ ένα χρυσοχόο να δω αν αξίζουν τίποτα, τα Παγκόσμια τουλάχιστον…

Μπορείτε όμως να μπείτε σε όποια σχολή θέλετε χωρίς εξετάσεις;

Γ.Κ.: Ναι, μπορούμε. Εγώ τώρα είμαι τη σχολή του ΟΑΕΔ στο Ναύσταθμο, χωρίς να πληρώνομαι. Από του χρόνου θέλω να γραφτώ στα ΤΕΙ Φυσικοθεραπείας.

Λ.Κ. : Το ίδιο σκέφτομαι κι εγώ. Βέβαια, τώρα το 1^ο εξάμηνο το έχασα αλλά σκοπεύω να γραφτώ στο 2^ο.  

Μέχρι πότε σκέφτεστε να κάνετε πρωταθλητισμό;

Γ.Κ.: Εγώ έχω πάρει απόφαση να συνεχίσει μέχρι το 2016… για να κάνω και κάτι στη ζωή μου. Δε θα με συντηρήσει ποτέ η κωπηλασία. Εκτός αν μέχρι τότε έχουν αλλιώς τα πράγματα και μπορέσουμε να μπούμε σε κάποιο Δημόσιο.

Λ.Κ.: Ήταν να σταματήσω μετά την Ολυμπιάδα του ΄12 γιατί με προβλημάτισε έντονα το μέλλον μου και η οικονομική κρίση, αλλά επειδή μ΄ αρέσουν τα ταξίδια – ε, δεν πάς κάθε μέρα στην Κορέα!-  αποφάσισα να συνεχίσω. Και μετά τη Βραζιλία έχω ακούσει ότι το 2017 το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα θα είναι στο Μόντρεαλ. Οπότε, πρώτα ο Θεός…

Την προπονητική την έχετε σκεφτεί;

Γ.Κ.: Εγώ ναι, εδώ στον ΝΑΟΣ.

Λ.Κ.: Εγώ όχι.

Στον Αλέκο Περάματζη τι χρωστάτε;

(συγκίνηση)

Γ.Κ.: Του αφιερώνουμε όλες μας τις επιτυχίες…

Λ.Κ.: Όλη μας τη ζωή…

Γ.Κ.: …και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για ό,τι έχει κάνει για μας. Είναι σα δεύτερος πατέρας μας.

Και στον ΝΑΟΣ;

(κι άλλη συγκίνηση)

Λ.Κ.: Τα πάντα. Μας έχουν σταθεί πάρα πολύ. Ο Όμιλος είναι το δεύτερο σπίτι μας, ο πρόεδρος ο κ. Αργυρίου και όλοι τους ανεξαρτήτως οι παράγοντες είναι πάντα δίπλα μας.

Γ.Κ. : Τους ευχαριστούμε πάρα πολύ για ό,τι μας πρόσφεραν και μας προσφέρουν.

Επόμενος στόχος η Βραζιλία;

Λ.Κ.: Οι στόχοι σε μας μπαίνουν ανά χρονιά. Φέτος υπάρχει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ολλανδία. Βέβαια ο μεγάλος στόχος είναι η Ολυμπιάδα στο Ρίο.

Αυτοί είναι οι αδερφοί Κόνσολα. Τα παιδιά που αισθάνονται άβολα όταν δίνουν συνέντευξη και κλαίνε όταν τους φωτογραφίζεις κάτω από το σήμα του ομίλου τους. Αυτός είναι ο Γιώργος Κόνσολας, που μια μέρα αφότου γύρισε παγκόσμιος πρωταθλητής από την Κορέα, ‘συνελήφθη’  από τους ανθρώπους του ΝΑΟΣ να σκουπίζει τις εγκαταστάσεις! Αυτός είναι ο Λευτέρης  Κόνσολας που όταν μια κυριακάτικη εφημερίδα τους αφιέρωνε  ολοσέλιδο με τίτλο «Η Ελλάδα στην κορυφή με το κουπί», τούτος ο αδιόρθωτος χωρατατζής, μέσω facebook,  υποδείκνυε με σαρκασμό στους αναγνώστες να μη χάσουν ένα κλαμπ που διαφημιζόταν στη διπλανή σελίδα με καλλίγραμμες ημίγυμνες υπάρξεις! Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όση ψυχική δύναμη χρειάζεται για να φτάσεις σε τέτοιες επιτυχίες, άλλο τόσο ήθος  είναι απαραίτητο για να τις διαχειριστείς. Κι αυτό εν τέλει αποτελεί την ουσία του αθλητισμού.

Βίκυ Ψυλλάκη – Χρήστος Θεοχάρης

Από το facebook του Λευτέρη Κόνσολα:

«Στο σχολείο είχα κάτι αδικαιολόγητες παρουσίες!»

«Θα διάβαζα αλλά δεν θέλω να ξυπνήσω την αράχνη που είναι πάνω στο βιβλίο»

(Μετά το Παγκόσμιο) «Έφυγα χαλίκι και γύρισα βουνό!»