Στο προχθεσινό δημοτικό συμβούλιο, εν μέσω του γνωστού πια “κλίματος” και ύφους, τιθέμενης της ερώτησης περί του πόσα χρήματα εισέπραξε ο δήμος Σαλαμίνας από το λατομείο Αγγέλου (δηλαδή το περίφημο 5% που παλιότερα είχε ανακοινωθεί και ψηφισθεί), είχαμε την σπάνια ευκαιρία να δούμε το ξεδίπλωμα στρατηγικών και επιδιώξεων από πολλούς.
Την εισήγηση του θέματος έκανε ο κ. Αλαΐσκας, ο οποίος υπολόγισε ότι αν συμψηφισθούν αυτά που χρωστά ο κ. Αγγέλου στον δήμο με αυτά που ο δήμος χρωστά στον κ. Αγγέλου, υπάρχει διαφορά υπέρ του επιχειρηματία της τάξης των 150.000€ περίπου.
Ο παρών στη συνεδρίαση κ. Θωμάς Αγγέλου, εκλήθη να τοποθετηθεί πάνω σε αυτά και αφού αναφέρθηκε στην συνολική του προσφορά στην τοπική κοινωνία, ανέλυσε το τί έχει μέχρι στιγμής δώσει στη Σαλαμίνα:
- Μελέτη για τον περιφερειακό [2009]: 150.000€ [Δημαρχία Σοφρά]
- Πούλμαν[2009]: 20.000€
- Κατασκευή αγάλματος Αίαντα στο Αιάντειο [2010]: 25.000€
- Αποχέτευση[2009]: 25.000€
- Αγορά αυτοκινήτου για σκουπίδια [2009]: 20.000€
- Λάστιχα φορτηγών [2009]: 12.000€
- Σχολεία [2009]: 50.000€
- Διάφορα (σε συνανθρώπους) [2009]: 60.000€…
και διάφορα άλλα, τα οποία συμποσούμενα φτάνουν στα 500.000€ (όπως τόνισε ο κ. Αγγέλου).
Αφού επιτέθηκε γενικώς στους αντιπολιτευόμενους, επικρίνοντάς τους για… λαϊκισμό (!) ενώ “θα έπρεπε όλοι μαζί να θέλουν να γίνουν τα έργα”, επικεντρώθηκε στην κα Νάννου. Ανακοίνωσε δε ότι στο διάστημα 2011-2012 έχει όντως προμηθεύσει υλικά για διάφορα έργα, τα οποία κάνει δωρεά στον δήμο και επισήμως.
Ο δήμαρχος κ. Τσαβαρής επιβεβαίωσε ότι από το 2011 είχε έρθει σε συνεννόηση με τον κ. Αγγέλου για το γεγονός ότι δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρώνονται τα υλικά που θα χρειαζόταν ο δήμος για τα έργα του και ενημερώθηκε ότι ο επιχειρηματίας προτίθεται (από τότε) να τα δωρίσει. Μάλιστα, σε μια αποστροφή του λόγου του, αναφερόμενος στην ερώτηση στη Βουλή του κ. Λαφαζάνη διερωτήθη πως ένας τόσο πεπειραμένος βουλευτής έκανε μια τέτοια ερώτηση που βρίθει λαθών.
Ολοφάνερες “κρυφές” επιδιώξεις…
Κάποιοι διερωτήθηκαν για το αντάλλαγμα που έχει ο κ. Αγγέλου για αυτή τη γαλαντόμο δωρεά (καθώς είναι εξαιρετικά σπάνιες οι περιπτώσεις έλληνα μεγάλου τοπικού επιχειρηματία να κάνει ανυστερόβουλες δωρεές), αλλά και για την φανερά θερμή υποστήριξη του επιχειρηματία από τον (πρώην πολέμιο του) δήμαρχο Σαλαμίνας.
Από την πλευρά του επιχειρηματία, αυτό που ζητείται είναι ένα είδος “δημοτικής ασυλίας”, ενός είδους προστασίας δηλαδή απέναντι σε μια σειρά προβλημάτων (όπως περιγράφονται τόσο στην ερώτηση Λαφαζάνη, όσο και στα ειπωθέντα από τον ίδιο τον κ. Αγγέλου περί ΣΔΟΕ κλπ.) που αντιμετωπίζει – ειδικά τώρα που από ότι φαίνεται η επιχείρησή του δείχνει να πηγαίνει πολύ καλά. Είναι πολύ φυσικό: αφού προσφέρει τόσα στην κοινωνία (βλέπε δήμος) ζητά και την προστασία της (επίσης).
Από την δημαρχιακή πλευρά, η υποστήριξη προς τον επιχειρηματία είναι επίσης ευνόητη.
Από την μία, οι δωρεές αυτές (που όλα δείχνουν ότι θα εξακολουθήσουν – τουλάχιστον όσο υπάρχουν τα προβλήματα) λύνουν τα θεμελιώδη προβλήματα κόστους για κάποια τεχνικά έργα, ιδιαίτερα αυτών που λέμε “βιτρίνας”. Έχει λοιπόν λύσει (θεωρητικά) ένα κομμάτι (μικρό, μεγάλο, δεν έχει σημασία) του προβλήματος του τί θα δείξει ως έργο στους πολίτες.
Από την άλλη, η ανακοίνωση της δωρεάς δημοσίως, προχθές, καλύπτει εν μέρει, νομικά, έργα των περασμένων δύο χρόνων για τα οποία υπήρχαν διαδικαστικές παρεκβάσεις (αυτά που έγιναν χωρίς μελέτη ή έγκριση του δημοτικού συμβουλίου). Αυτό είναι πραγματική σωτηρία σε περίπτωση που κάποιος έχει κινηθεί νομικά εναντίον του (αν έχει κινηθεί).
Κάποια μικρά προβληματάκια…
Μετά από αυτά τα ωραία όμως, έχουμε και ορισμένα “προβληματάκια” στο όλο ζήτημα …
Η δωρεά του κ Αγγέλου, όπως και κάθε είδους δωρεά προς τον δήμο, θα πρέπει πρώτα να “περάσει” από την οικονομική επιτροπή και στην συνέχεια να γίνει αποδεκτή από το Δημοτικό Συμβούλιο. Εδώ η δωρεά αφορά μπετόν και αδρανή υλικά, που έχουν προ πολλού “πέσει” στους δρόμους της Σαλαμίνας ή όπου αλλού χρειάστηκε (βλάβες ύδρευσης κλπ). Πώς λοιπό θα γίνει αποδεκτή μια δωρεά αγαθών εκ των υστέρων και τι θα γίνει στην (απίθανη) περίπτωση που το Δημοτικό Συμβούλιο δεν κάνει αποδεκτή την δωρεά; Θα ξηλωθούν οι δρόμοι για να επιστραφεί το μπετόν στον κ. Αγγέλου ή θα αφαιρεθούν τα αδρανή υλικά που τώρα εγκιβωτίζουν τις σωληνώσεις της ύδρευσης;
Ερχόμαστε και στο “θεματάκι” του ΦΠΑ. Όταν κάποιος κάνει μια δωρεά στο δήμο, πρέπει να κόψει μηδενικό τιμολόγιο και να εγγράψει το ΦΠΑ του (πραγματικού) κόστους των αγαθών, προκειμένου το κράτος να το εισπράξει (το ποιός τελικά θα το πληρώσει είναι συνήθως θέμα διαπραγμάτευσης μεταξύ δωρητού και αποδέκτη της δωρεάς). Στην συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν, ο κ. Αγγέλου φαίνεται να έχει προμηθεύσει υλικά στον δήμο, προφανώς αποσταλμένα με δελτία αποστολής, συνεχώς σε διάστημα δύο χρόνων (2011 – 2012), χωρίς να τα έχει τιμολογήσει εντός των 30 ημερών που ορίζει ο νόμος. Με τη χθεσινή του δωρεά, θα κληθεί να πληρώσει τόσο το ΦΠΑ που αντιστοιχεί στην δωρεά, όσο και τα τεράστια πρόστιμα που συνοδεύουν τις τιμολογιακές καθυστερήσεις – (σ.σ η υποχρέωση έκδοσης και λήψης τιμολογίου γεννάται με την παράδοση των αγαθών στον παραλήπτη), κάνοντας τη δωρεά του, ελαφρώς… εφιάλτη – καθώς σύμφωνα με τη δρακόντεια περί ΦΠΑ νομοθεσία, θεωρητικά τουλάχιστον, θα αντιμετωπίσει ακόμα και ποινικές συνέπειες. Οι συνέπειες μάλιστα αυτές μοιράζονται, εκ συνυπευθυνότητος, και με τον δήμο…
Αλλά ακόμα και εάν έχουν εκδοθεί τιμολόγια και ο κ. Αγγέλου έχει καταβάλλει ήδη τον αναλογούντα ΦΠΑ, ο μοναδικός τρόπος να αφαιρεθούν τα ανείσπρακτα υπόλοιπα από τα έσοδα της εταιρείας του και να μην φορολογηθεί για αυτά, είναι να τα παραχωρήσει στο Ελληνικό Δημόσιο. Οπότε, αργά η γρήγορα, ο δήμος θα κληθεί να καταβάλει το απλήρωτο τίμημα, ως χρέος πλέον προς το Δημόσιο. Αλλά, όπως φαίνεται, τιμολόγια δεν υπάρχουν (καθώς δεν μπορούν να πληρωθούν με κανένα τρόπο από τον δήμο αφού δεν υπάρχει αντίστοιχος “κωδικός” στον προϋπολογισμό).
(σ.σ. Άλλωστε αν υπήρχαν τιμολόγια και συνέτρεχαν οι λόγοι νομιμότητας για την πληρωμή τους -μελέτες έργων, προϋπολογισμός, ανάληψη υποχρέωσης δαπάνης κλπ., θα ήταν πανεύκολο για τον επιχειρηματία να εκδόσει μια η περισσότερες δικαστικές διαταγές πληρωμής εις βάρος του δήμου και να πληρωθεί περίπου άμεσα, όπως έχει κάνει ήδη ο κ. Αγγέλου για κάποια τιμολόγια περασμένων ετών).
Πέρα από το λογιστικό θέμα, όμως, για τον κ. Αγγέλου η κίνηση αυτή δεν λύνει τα προβλήματά του. Σε περίπτωση που κάποια υπηρεσία φανεί απόλυτα αυστηρή στην τήρηση των νόμων, όπως μάλιστα δείχνουν τα πράγματα στην ερώτηση Λαφαζάνη, δεν μπορεί ο δήμος να του προσφέρει καμία σανίδα σωτηρίας.
Ας έρθουμε, τώρα, στο “πολιτικό” (και βάζουμε εισαγωγικά εδώ γιατί πλέον τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε ορισμό πολιτικής πράξης) κομμάτι της ιστορίας.
Ο δήμαρχος κ. Τσαβαρής:
- Παραδέχτηκε ότι από το 2011 είχε έρθει σε επαφή με τον κ. Αγγέλου, κρυφίως, και είχε έρθει σε συμφωνία μαζί του για προμήθεια υλικών, χωρίς να γνωρίζει τίποτα το δημοτικό συμβούλιο. Αυτό έχει άμεση επίπτωση πάνω στη δωρεά, καθώς κάθε δωρεά πρέπει να έχει την έγκρισή του πριν αυτή πραγματοποιηθεί και όχι εκ των υστέρων. Επιπρόσθετα κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί για αυτή την παρασκηνιακή συμφωνία: για ποιό λόγο ο μέχρι τότε πολέμιος του λατομείου και νεοεκλεγμένος δήμαρχος μπήκε σε αυτή τη διαδικασία;
Οι πιθανές εξηγήσεις είναι τρεις:
α. Άγνοια νόμων και κακοί υπολογισμοί. Αυτό θα έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, αφ’ης στιγμής η γνώση του συγκεκριμένου προσώπου περί τα αυτοδιοικητικά είναι μεγάλη.
β. Κρυφά σχέδια εργολαβιών. Η πιο κακόπιστη εξήγηση θα ήταν αυτή – απαιτεί, όμως, ένα τεράστιο σχεδιασμό που θα βασιζόταν σε μη εκ των προτέρων υπολογίσιμους παράγοντες και ένα σύμπλεγμα διαφθοράς που θα άγγιζε πια το οργανωμένο έγκλημα! Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πιθανό – αν και η κατηγορία τέτοιου είδους είναι εύκολη στην πεζοδρομιακή πολιτική (και ο δήμαρχος με την ανακοίνωσή του αυτή βάζει εαυτόν σε θέση στόχου χωρίς να το χρειάζεται…)
γ. Φόβος για σαμποτάζ. Όταν λέμε σαμποτάζ δεν εννοούμε ότι κάποιος θα κάνει τη Σαλαμίνα… Γοργοπόταμο, αλλά με διάφορες μεθοδεύσεις (καταγγελίες, παρελκυστικές πρακτικές κτλ.) θα μπορούσε να ακυρώσει τη δωρεά και τα έργα. Αυτός ο φόβος υπάρχει πραγματικά στη δημοτική πλειοψηφία (που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι άμοιρη ευθυνών για παλαιότερες εποχές…) αλλά έχει κατά κόρον χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία, ενίοτε και ως πρόφαση (βλέπε απόρριψη από το ΣτΕ για έργα της αποχέτευσης κ.ο.κ.).
Οι πιθανές εξηγήσεις είναι τρεις:
α. Άγνοια νόμων και κακοί υπολογισμοί. Αυτό θα έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, αφ’ης στιγμής η γνώση του συγκεκριμένου προσώπου περί τα αυτοδιοικητικά είναι μεγάλη.
β. Κρυφά σχέδια εργολαβιών. Η πιο κακόπιστη εξήγηση θα ήταν αυτή – απαιτεί, όμως, ένα τεράστιο σχεδιασμό που θα βασιζόταν σε μη εκ των προτέρων υπολογίσιμους παράγοντες και ένα σύμπλεγμα διαφθοράς που θα άγγιζε πια το οργανωμένο έγκλημα! Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πιθανό – αν και η κατηγορία τέτοιου είδους είναι εύκολη στην πεζοδρομιακή πολιτική (και ο δήμαρχος με την ανακοίνωσή του αυτή βάζει εαυτόν σε θέση στόχου χωρίς να το χρειάζεται…)
γ. Φόβος για σαμποτάζ. Όταν λέμε σαμποτάζ δεν εννοούμε ότι κάποιος θα κάνει τη Σαλαμίνα… Γοργοπόταμο, αλλά με διάφορες μεθοδεύσεις (καταγγελίες, παρελκυστικές πρακτικές κτλ.) θα μπορούσε να ακυρώσει τη δωρεά και τα έργα. Αυτός ο φόβος υπάρχει πραγματικά στη δημοτική πλειοψηφία (που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι άμοιρη ευθυνών για παλαιότερες εποχές…) αλλά έχει κατά κόρον χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία, ενίοτε και ως πρόφαση (βλέπε απόρριψη από το ΣτΕ για έργα της αποχέτευσης κ.ο.κ.).
- Mε αυτή του την παραδοχή θέτει ο ίδιος θέμα αξιοπιστίας του, καθώς ελάχιστο χρόνο μετά την επικράτησή του στις δημοτικές εκλογές (στις οποίες ένα από τα κεντρικά του ζητήματα ήταν η λειτουργία του λατομείου μόνο για τοπικές ανάγκες και σύμφωνα με την περιβαλλοντική νομοθεσία) εμφανίζεται να συνάπτει συμφωνία με τον μέχρι πρότινος αποδιοπομπαίο επιχειρηματία. Θα πει κάποιος ότι αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην “πολιτική” – για να εισπράξει όμως την απάντηση ότι αυτό το συνηθισμένο φαινόμενο έφερε ολόκληρη την Ελλάδα στην καταστροφή της…
Η πολιτική δεν είναι μεθόδευση ακροβασιών μεταξύ νόμου και παρανομίας, αλήθειας και ψεύδους προκειμένου να πραγματοποιηθούν προγράμματα (σε πολλές περιπτώσεις κρυφά): αυτό είναι πολιτικαντισμός. Και όπως έλεγε ο Άρθουρ Κλαρκ: “Ο πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές, ενώ ο πολιτικός τις επόμενες γενιές”. Αυτό τουλάχιστον ισχύει στις δημοκρατίες, όπου πάνω από όλους και όλα είναι ο Νόμος. Και αυτό γιατί ο περί “έργων που πρέπει να γίνουν” ισχυρισμός, έστω και με παράβαση των νόμων δεν στέκει: ο πολιτικός μπορεί να πληρώσει πολιτικά (ίσως και ποινικά όπως όλες οι περιπτώσεις που έρχονται στο φως τις τελευταίες ημέρες) αλλά ο τελικός λογαριασμός βαρύνει και πάλι τους πολίτες. Εκτός αν δεν μιλάμε για δημοκρατίες αλλά γιατί κάτι άλλο, οπότε ας θυμηθούμε ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί στο “Βήμα” του 1938 του Μπενίτο Μουσσολίνι, όπου έλεγε “ο φασισμός θα ζήσει από τα έργα του”…
Η πολιτική δεν είναι μεθόδευση ακροβασιών μεταξύ νόμου και παρανομίας, αλήθειας και ψεύδους προκειμένου να πραγματοποιηθούν προγράμματα (σε πολλές περιπτώσεις κρυφά): αυτό είναι πολιτικαντισμός. Και όπως έλεγε ο Άρθουρ Κλαρκ: “Ο πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές, ενώ ο πολιτικός τις επόμενες γενιές”. Αυτό τουλάχιστον ισχύει στις δημοκρατίες, όπου πάνω από όλους και όλα είναι ο Νόμος. Και αυτό γιατί ο περί “έργων που πρέπει να γίνουν” ισχυρισμός, έστω και με παράβαση των νόμων δεν στέκει: ο πολιτικός μπορεί να πληρώσει πολιτικά (ίσως και ποινικά όπως όλες οι περιπτώσεις που έρχονται στο φως τις τελευταίες ημέρες) αλλά ο τελικός λογαριασμός βαρύνει και πάλι τους πολίτες. Εκτός αν δεν μιλάμε για δημοκρατίες αλλά γιατί κάτι άλλο, οπότε ας θυμηθούμε ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί στο “Βήμα” του 1938 του Μπενίτο Μουσσολίνι, όπου έλεγε “ο φασισμός θα ζήσει από τα έργα του”…
Και ερχόμαστε τέλος στην αντιπολίτευση:
Είναι απορίας άξιο η λειτουργία της. Την πολιτική ατζέντα την καθορίζει μονίμως η πλειοψηφία και, μάλιστα, ο ίδιος ο δήμαρχος. Η αντιπολίτευση σύρεται σε θέσεις και τοποθετήσεις και σχόλια πάνω στην απ’ αυτόν ατζέντα, χωρίς μέχρις στιγμής να έχει μπορέσει να έχει καταφέρει το παραμικρό στον καθορισμό έστω και ενός θέματός της. Και αυτό όταν έχει γίνει φανερό ότι από την πλευρά της δημοτικής πλειοψηφίας δεν υπάρχει δυνατότητα αντιμετώπισης κρίσεων (όπως φάνηκε με τον τρόπο που χειρίστηκε το περίφημο θέμα της εσωτερικής λίστας του ΣΔΟΕ, με τρόπο άκρως εκνευρισμένο και ερασιτεχνικό). Είναι σαν να περιμένει η αντιπολίτευση να έρθει απλώς η σειρά της να ασκήσει εξουσία, σαν καρτερικά να δέχεται δύο θητείες της τωρινής δημαρχιακής αρχής (μέχρι δύο θητείες προβλέπει ο Καλλικράτης), με ένα μείγμα λογικής “ώριμου φρούτου” και “που θα πάει, θα ιδρώσει, θα αρπάξει πνευμονία και θα φύγει”.
Και όλα αυτά, την ώρα που υφίσταται συνεχώς επιθέσεις πολιτικής εξόντωσης από την πλειοψηφία. Δείχνει μια εικόνα είτε συνενοχής σε αυτά που καταγγέλλει είτε απίστευτης απειρίας και μικρών γκρουπούσκουλων, ξεχνώντας ότι η πολιτική ευθύνη μοιράζεται σε όλους. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία μή γνώσης πια. Γιατί;
Και όλα αυτά, την ώρα που υφίσταται συνεχώς επιθέσεις πολιτικής εξόντωσης από την πλειοψηφία. Δείχνει μια εικόνα είτε συνενοχής σε αυτά που καταγγέλλει είτε απίστευτης απειρίας και μικρών γκρουπούσκουλων, ξεχνώντας ότι η πολιτική ευθύνη μοιράζεται σε όλους. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία μή γνώσης πια. Γιατί;
Έτσι λοιπόν ο Αρχάγγελος κ. Αγγέλου, αποκαλύπτει το πόσο μοιάζει ο εικονικός “πολιτικός παράδεισος” της Σαλαμίνας με τη Σαχάρα – κάτι που μπορεί όμως να το δει και ο κάθε πολίτης, επισκεπτόμενος τα “ομηρικά” δημοτικά συμβούλια των 12ωρων συνεδριάσεων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου