Τα σύγχρονα ΟΧΙ

Το ΟΧΙ των Κύπριων βουλευτών στα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν σαν το τσίμπημα όχι κουνουπιού αλλά σαρανταποδαρούσας. Γιατί το κουνούπι άντε να σου κάνει ένα σπυρί, να βάλεις λίγη αλοιφή να περάσει. Άμα όμως σε τσιμπήσει σαρανταποδαρούσα μπορεί και να πρηστείς και το πρήξιμο να έχει διάρκεια.

Ξαφνικά όλοι αισθάνθηκαν άβολα. Η Μέρκελ, η Ευρώπη,  το ελληνικό τρίο της καταστροφής, η θεία που αύριο το πρωί μετά τη λαϊκή θα περίμενε στην ουρά έξω από τη ΔΕΗ να διακανονίσει τα αδιακανόνιστα, ο κυρ Φώτης που όλη τη βδομάδα προσπαθεί να μαζέψει το δάνειο για να μην του κάνουν κατάσχεση, ο Βαγγέλης με το εμπορικό στη γωνία που πρέπει να προπληρώσει το εμπόρευμα για να φέρει τ΄ ανοιξιάτικα. Όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, αισθανθήκαμε άσχημα.

Άσχημα, γιατί κάποιοι άλλοι έκαναν αυτά που εμείς θα΄ πρεπε πριν απ΄ αυτούς προ πολλού να΄ χαμε κάνει. Μα προπάντων, άσχημα, γιατί με την ανοχή μας πάψαμε πια να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά μας. Άσχημα, γιατί οι Κύπριοι μας κάνουν να παραδεχόμαστε πόσο λίγοι ήμαστε, πόσο ανάξιοι της Ιστορίας και της αλαζονείας μας. Γιατί μόλις τώρα καταλάβαμε πόσο τρυφηλούς μας έχει καταντήσει η χρόνια απραξία, πόσο ραγιάδες, πόσο προσκυνητές.

Η ευκολία με την οποία οι Κύπριοι είπαν το ΟΧΙ έρχεται σε άμεση αντιδιαστολή με την ευκολία με την οποία εμείς αποδεχόμαστε ό,τι μας σερβίρουν. Μόλις τώρα νιώσαμε στο πετσί μας την ταπείνωση. Αν αυτό το τσίμπημα δε γίνει πρήξιμο, αν αυτό το ΟΧΙ του άλλου Ελληνισμού δε γίνει η αφορμή να απαιτήσουμε ένα καλύτερο αύριο - σήμερα κι όχι αύριο- τότε μην αναζητήσουμε πλέον τις ευθύνες σε κανέναν. Οι ηγέτες αποτελούν αντανάκλαση του λαού που εκπροσωπούν. Αυτοί είμαστε αυτοί μας αξίζουν.