Ανοιχτή επιστολή

προς Διευθυντή Τριμερούς Συνεταιρισμού Αντώνη Σαμαρά

Αντώνη τους (και ποτέ «μου») ονομάζομαι (ακόμη, μέχρι σήμερα, γιατί κι αυτό μπορεί να μας τ΄ αλλάξετε) Χρήστος Θεοχάρης, είμαι 54 ετών, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών και σύζυγος μιας ηρωίδας αποφοίτου Γερμανικής Φιλολογίας με μεταπτυχιακές σπουδές, που επειδή πίστευε σε έναν ιδανικό και με ισοτιμία κόσμο (τρομάρα της!) δεν έγλυψε ούτε γλύφει κανέναν κερατά του συναφιού σου για να διοριστεί και παραμένει έως σήμερα άνεργη, παλεύοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ για την οικογένειά της, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες αγράμματοι και άχρηστοι τσάτσοι, γλύφτες και κομματόσκυλα επανδρώνουν (έως και σήμερα) αυτό που ονομάζουμε δημόσιο τομέα.

Κάποιος Σολωμός, αν δεν απατώμαι, έγραψε πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Έτσι πίστευε κι αυτός, γιατί δεν είχε φανταστεί το μέγεθος της λαμογιάς των ανθελλήνων που θα την κυβερνούσαν στους επόμενους αιώνες. Εσείς καταφέρατε το ακατόρθωτο: Να μην έχει πεθάνει ακόμη η Ελλάδα παρότι έχουν πεθάνει οι Έλληνες.

Που λες Αντώνη τους (και ποτέ Αντώνη «μου»), μέχρι και πριν ένα χρόνο ήμουν μάλλον από τους ελάχιστους εναπομείναντες αρχιμαλάκες που φρόντιζα πάντα να είμαι συνεπέστατος στις υποχρεώσεις μου, ιδιαίτερα προς το κράτος, τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας, τους γνωστούς, φίλους, το ασφαλιστικό μου ταμείο, κλπ, κλπ, φρόντιζα μάλιστα να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου πολύ πριν τη λήξη τους.

Όλα αυτά μέχρι και πριν ένα περίπου χρόνο, όταν σιγά - σιγά το εισόδημά μου, εμένα και της οικογενείας μου, ξεκίνησε να συρρικνώνεται καθημερινά, όπως των περισσοτέρων Ελλήνων, σε σημείο που σαν ελεύθερος επαγγελματίας που είμαι, να έχω φτάσει χαμηλότερα από το όριο της φτώχειας, στο ζενίθ της απόγνωσης κι ένα βήμα πριν το τρελοκομείο. Βλέπω, Αντώνη τους, Βαγγέλη τους και Φώτη τους, οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής για αξιοπρεπή διαβίωση να έχουν πάει χαράμι και να μην υπάρχει καν ένα μικρό φως στο τούνελ που μας βάλατε.

Και τι γίνεται τώρα; Τι κάνω, ε; Ε, Αντωνοβαγγελοφώτη τους; Πήρα και γω που λέτε την απόφαση να κάνω παύση πληρωμών προς όλους αυτούς που μέχρι σήμερα μου έπιναν το αίμα. Πρώτα απ΄ όλους, δεν θα πληρώσω φόρο εισοδήματος, γιατί απλά δεν έχω εισόδημα, εκτός κι αν μου κάνετε τουλάχιστον 200 μηνιαίες δόσεις. Δεν θα ξαναπληρώσω επίσης ασφαλιστικές εισφορές, μιας κι εδώ και 35 χρόνια πλήρωνα ανελλιπώς. Δεν θα πληρώσω χαράτσια κι όποια άλλη μαλακία έχετε εφεύρει μόνο και μόνο για να μην πληρώσουν ούτε δεκάρα οι έχοντες και κατέχοντες, τα λαμόγια και οι κλέφτες. Έτσι απλά είναι τα πράγματα Αντώνη τους (και ποτέ «μου»). Γιατί απλά αυτά τα λίγα που ακόμη μπορώ να βγάζω τα θέλω για να εξασφαλίσω τα προς το ζην της οικογενείας μου. Έτσι πάει. Δεν μου προσφέρετε, δεν σας προσφέρω!

Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που διαβάζοντάς το, βλέπουν τον εαυτό τους.