Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι

Παρακολουθώντας την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, αρκετές ώρες μπορώ να πω, το πλυντήριο εγκεφάλων και ανεγκέφαλων, υπαλλήλων του συστήματος, τα επονομαζόμενα «ρεπορτάζ» και τις υποτιθέμενες «ειδήσεις», μου ήρθε στο νου το γνωστό παλιό σύνθημα «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», το οποίο εν τοιαύτη περιπτώσει -και όχι μόνο- δεν εγκρίνω απλώς αλλά και επαυξάνω και επεκτείνω. Υπηρέτες των αφεντικών και του συστήματος, ενός συστήματος που εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, στο όνομα της ‘ελεύθερης’  ιδιωτικής τηλεόρασης ξεκίνησε σε διατεταγμένη υπηρεσία την πλύση εγκεφάλου του λαού. Ενός λαού, που ποτέ του δεν μπήκε στον κόπο να κοιτάξει πίσω απ΄ την είδηση, ποτέ του δε διάβασε τα ψιλά γράμματα, ποτέ του δεν ψυλλιάστηκε και δεν αμφισβήτησε κανένα απ΄ τα λαμόγια που για πολλά χρόνια το έπαιζαν εθνικοί ήρωες βγαίνοντας καθημερινά στις οθόνες για να εξυπηρετήσουν τα αφεντικούλια τους.
Θυμάμαι πως για ο,τιδήποτε κακό συνέβαινε στον πολίτη, η προσφιλής του φράση ήταν «θα φωνάξω τα κανάλια!» Έτσι το σύστημα και οι δύο πρώην κύριοι εκφραστές του, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κατάφερναν, πότε ο ένας και πότε ο άλλος, να εξαπατούν επί δεκαετίες το πόπολο, που δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, όταν η χώρα και ο ίδιος έχουν φτάσει στο σημείο μηδέν πιστεύει – σ΄ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό για τα σημερινά δεδομένα – πως θα έρθει το δικό του από-κομμα και θα ξαναστήσει την Ελλάδα. Μια Ελλάδα, πάλι, που οι πολιτικοί της και πριν και, ιδιαίτερα, μετά τη Μεταπολίτευση κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να τη διαλύσουν ολοσχερώς και τα κατάφεραν.
Έλεγε και ξανάλεγε ο υποτιθέμενος δημοσιογραφίσκος – παρουσιαστής μεγάλου σταθμού πλύσης εγκεφάλων: «Πρωτοφανή επεισόδια, πρώτη φορά ζούμε τέτοιες καταστροφές. Πρώτη φορά βλέπουμε να καίγονται νεοκλασικά στην Αθήνα. Πρώτη φορά – πρωτοφανή…» προσπαθώντας εσκεμμένα και πάντα υπό διατεταγμένη υπηρεσία να μας πείσει πως όλα όσα έκαναν κάποια κωλόπαιδα, οι γνωστοί – άγνωστοι (που κι αυτοί εκτελούν εντολές), τα έκαναν σε τέτοιο μέγεθος για πρώτη φορά! Μέχρι που ο ίδιος έκανε το λάθος να βγάλει στον αέρα τον πρώην δήμαρχο της δύσμοιρης Αθήνας Νικήτα Κακλαμάνη, ο οποίος τον διόρθωσε θυμίζοντάς του πως όταν δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο μικρός Αλέξης από κάποιους άλλους υπηρέτες του συστήματος, τα επεισόδια και οι καταστροφές, οι εμπρησμοί και οι βανδαλισμοί ήταν σε απείρως μεγαλύτερο βαθμό από τις «πρωτοφανείς» που μέχρι εκείνη τη στιγμή περιέγραφε. Ακόμη και τότε όμως ο ‘δημοσιογράφος’ προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας μια αρλούμπα κι έσπευσε να καληνυχτίσει τον πρ. δήμαρχο. Γιατί η αποστολή του έπρεπε να στεφτεί με επιτυχία, έπρεπε να τρομοκρατήσει τον τηλεθεατή, να τον φέρει στο σημείο να δικαιολογήσει μέσα στον τρόμο του  ή να θέσει σε δεύτερη μοίρα τα πραγματικά πρωτοφανή εξευτελιστικά, φασιστικά μέτρα εξαθλίωσης που ψήφιζαν εκείνη την ώρα προστατευμένοι κι ανενδοίαστοι οι βολευτάδες των δύο μεγάλων κομμάτων μέσα στο Κοινοβούλιο.
Κανένα από τα πλυντήρια εγκεφάλων εκείνη την ημέρα δεν έδειξε τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού που διαδήλωνε ειρηνικά στο Σύνταγμα. Το μόνο που έδειχναν ήταν το παιγνίδι εκφοβισμού και τρομοκράτησης του λαού, η πρώτη απευθείας σύνδεση όλων των πλυντηρίων μάρκας T.V. ήταν όταν ο πρωθυπουργός, υπάλληλος των τραπεζών – δανειστών και της τρόικας, βγήκε να κάνει το διάγγελμά του, αυτό που πολύ προσεχτικά του είχαν γράψει τα αφεντικά του.
Και μου ήρθαν στο μυαλό. Θυμήθηκα πόσες φορές το έχω και το έχουμε ξαναδεί το ίδιο έργο. Σαν το ατελείωτο σήριαλ της «Λάμψης» ή παλιότερα του «Άγνωστου Πολέμου». Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ο τόπος, το θέατρο των στημένων και πολύ καλά οργανωμένων επεισοδίων. Πριν από χρόνια η παράσταση δινόταν στο Πολυτεχνείο, στους γύρω χώρους και στα Εξάρχεια. Θυμάστε ρε αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογραφίσκοι, που εσκεμμένα παθαίνετε αμνησία, όταν κάηκε το Πολυτεχνείο; Πάλι από τους υποτιθέμενους γνωστούς – αγνώστους; Θυμάστε, ρε καθίκια, τα δεκάδες μαγαζιά γύρω από το Πολυτεχνείο, που καιγόντουσαν για ψύλλου πήδημα; Θυμάστε, ρε λαμόγια, το Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων, που κάηκε κι αυτό; Θυμάστε, ρε απατεωνίσκοι, ότι ακόμη και το φυλάκιο μπροστά από το άγαλμα του Άγνωστου Στρατιώτη κάηκε κι αυτό; Θυμάστε, ρε πρακτορίσκοι, πιο πρόσφατα τον εμπρησμό της “Marfin” με τους νεκρούς υπαλλήλους; Θυμάστε πολύ παλιότερα τον εμπρησμό του «Μινιόν» και του «Κατράντζος»; Πώς μας μιλάτε και κυρίως πώς προσπαθείτε να ψήσετε τον κόσμο ότι τα επεισόδια της Κυριακής ήταν πρωτοφανή;
Και σκέφτεται ο απλός νοήμων καταρρακωμένος και εξαθλιωμένος πολίτης  αυτής της χώρας: Όταν για τη δολοφονία ενός παιδιού έγιναν τότε αυτά που έγιναν,  σήμερα, που οι φασίστες με τους υποτελείς τους δολοφονούν εκατομμύρια Ελληνόπουλα, Έλληνες και Ελληνίδες, τι άραγε θα έπρεπε να είχε γίνει αν δεν είχε δουλέψει τόσο τέλεια η δράκα των ΜΜΕ; Πόσο επίκαιρο γίνεται το παλιό εκείνο σύνθημα «Αλήτες, Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι»… πρακτορίσκοι και υπηρέτες του συστήματος!  
Όταν και μόνο όταν η ρήση του Λένιν μπορέσει να πραγματοποιηθεί, τότε και μόνο τότε θ΄ αλλάξουν τα πράγματα και θα υπάρξει ελπίδα: «Όταν οι λαοί ξυπνούν, οι τύραννοι πεθαίνουν!»
Σβήστε λοιπόν τα χαζοκούτια κι αρχίστε να διαβάζετε. Να διαβάζουμε και να προσπαθούμε να διαμορφώσουμε δική μας άποψη κι όχι αυτή που θέλουν να μας επιβάλουν. Κι ας προτρέψουμε με τη σειρά μας τα παιδιά μας, το μέλλον αυτού του τόπου,  να διαβάζουν και κείνα, όχι αυτά που τους πλασάρει το σύστημα, που επιζητεί να τα καταστήσει φυτά και άβουλα πλάσματα, αλλά τα άλλα, τα βιβλία εκείνων των λίγων φωτισμένων ανθρώπων που γράφουν την αλήθεια. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να δουν κατάματα την ωμή πραγματικότητα και δε θα γίνουν κι αυτά υπόδουλοι του συστήματος των ΜΜΕ. Επιτέλους, έστω και τώρα, ας κάνουμε μια νέα αρχή!
Χρήστος Θεοχάρης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου