Μέχρι τώρα είχαμε τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που απολαμβάνοντας μια εξαιρετική ασυλία, έκλειναν όποτε ήθελαν τα λιμάνια και εμπόδιζαν πλοία και κρουαζιερόπλοια , να προσδέσουν και να αποπλεύσουν , παιδεύοντας δεκάδες τουρίστες. Α! Έκλειναν επιπλέον τις εισόδους ξενοδοχείων και κρεμούσαν πανό στην Ακρόπολη! Έκαναν εν ολίγοις, πολύ αγωνιστικά πράγματα, άξια θαυμασμού. Ούτε να τους πλήρωναν για να κάνουν ζημιά στον Τουρισμό, σ’ αυτό το κρίσιμο για την Ελληνική Οικονομία Καλοκαίρι. Θα πει κανείς : Τόσα καταλαβαίνουν, τόσα κάνουν. Θα προσθέσω.: Δεν είναι μόνο αυτό. Όλες αυτές ήταν τσάμπα μαγκιές επαγγελματιών «επαναστατών», που το «αστικό κράτος» περίπου τις παρακολουθούσε ως παρατηρητής. Αυτή είναι η Ελλάδα άλλωστε. Μια χώρα με διαλυμένο Κρατικό Μηχανισμό και άφθονους τσάμπα μάγκες που φαντασιώνονται εξεγέρσεις.
Τώρα όμως έχουμε και άλλες κατηγορίες «αγωνιστών» που μέσα στην καρδιά του Καλοκαιριού και στην αιχμή της τουριστικής κίνησης, αποφάσισαν να διαλύσουν ότι έχει απομείνει. Κατ΄αρχήν είναι οι συμπαθείς βυτιοφορείς. Αναφερόμαστε σε μια ολιγομελή κλειστή σαν μασονία συντεχνία που επί χρόνια έχουν επιβάλει μια τρομερή δικτατορία επί της αγοράς, εκτινάζοντας με τα κοστολόγιά τους τις τιμές όλων των προϊόντων και τον πληθωρισμό. Φωνάζουν ότι τους απαξιώνουν την περιουσία και την επένδυσή τους, όταν η τελευταία άδεια δόθηκε το 1971 … επί των λαμπρών ημερών της Χούντας! Αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια δεν έβγαλαν την επένδυσή τους και με το παραπάνω; Και από εκεί και πέρα, ποιος είπε ότι όποιος κάνει επένδυση σ΄ένα τομέα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως προστατευόμενο κρατικό είδος; Μ’ αυτή τη λογική θα έπρεπε να υπάρχουν περιοριστικοί όροι και για όσους κατέχουν την άδεια λειτουργίας μιας καφετέριας, αλλά και για τα εμπορικά καταστήματα. Γιατί όχι; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έκαναν επένδυση ξεκινώντας. Τέλος πάντων, η Κυβέρνηση έστω και με ταλαντεύσεις δείχνει να προχωράει. Είναι και η «τρόικα» βλέπετε, που «μας πιέζει». Αλήθεια αν δεν ήταν η Ε.Ε, το Δ.Ν.Τ και η τρόικα θα έπρεπε μια χούφτα επαγγελματίες να λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο και να εμποδίζουν άλλους να εργαστούν;
Αλήθεια, τόσες Κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια γιατί δεν έκαναν τίποτα για να θεραπεύσουν αυτή την γάγγραινα;
Τέλος πάντων. Πάμε παρακάτω…
Μαζί με τους βυτιοφορείς, έχουμε και τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ανθρώπους καλοπληρωμένους που επέλεξαν να κάνουν «λευκή» απεργία! Πάνε λέει στην δουλειά τους, απλά δεν ….. ασκούν τα καθήκοντά τους! Με πολύ αγωνιστικό τρόπο, πληρώνονται από το Ελληνικό Δημόσιο για να κάνουν άνω κάτω τα αεροδρόμια και για να προκαλέσουν εξοργιστικές καθυστερήσεις σε εκατοντάδες πτήσεις. Πρόκειται πράγματι για παγκόσμια πρωτοτυπία. Αξίζουν συγχαρητήρια για την ευφυΐα τους, αλλά και για τον Εθνικό και κοινωνικό παχυδερμισμό τους. Πολύ περισσότερο που το βασικό αίτημά τους είναι να δημιουργηθεί ξεχωριστή δομή απ’ αυτήν της Υ.Π.Α. Δομή που θα τους επιτρέπει να διαχειρίζονται δίχως έλεγχο εξοπλισμό – περιουσία του δημοσίου και χρήματα ύψους 35 εκατ. ευρώ ετησίως που εισπράχθηκαν ως τέλη υπερ του δημοσίου! Αν αυτό δεν είναι κοινωνική και πολιτική σχιζοφρένεια, τότε τι είναι; Αν αυτό δεν είναι έλλειψη κάθε ντροπής απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και την χώρα, τότε τι είναι; Αλήθεια, χρειαζόταν και γιατί η «τρόικα» για να σπάσει και αυτό το απόστημα;
Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα του 2010 που λίγους μήνες πριν βρέθηκε στα όρια της χρεοκοπίας. Μια χώρα γεμάτη αγκυλώσεις, παθογένειες, σκανδαλώδη προνόμια συντεχνιών, πολίτες εκπαιδευμένους στην φοροδιαφυγή και ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού μαθημένα στο «παιχνίδι» της μικρής και μεγάλης μίζας και του μαύρου χρήματος. Καλό θα ήταν η Κρίση που περνάμε- γιατί δεν την έχουμε περάσει ασφαλώς- να λειτουργήσει ως παράγων επανακαθορισμού των στόχων της χώρας, ως καταλύτης συλλογικής αυτογνωσίας. Δυστυχώς, δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Γιατί ορισμένοι ξεχνούν ότι τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά. Έτσι, αν θεωρείται ότι θα προχωρήσουμε με παραπλανητική εικόνα για τον εαυτό μας και με περιορισμένα διορθωτικά μερεμέτια που θα αναπαράγουν τις αδυναμίες, τις ανισότητες και τις πολιτικές νοοτροπίες που μας οδήγησαν στην χρεωκοπία, τότε το μέλλον δεν είναι ευοίωνο. Μια Ελλάδα που μετά την διάσωσή της θα είναι φτωχότερη, θα αναπτύσσεται βραδύτερα και θα έχει τις ίδιες σαθρές δομές.
Ας μη κρυβόμαστε. Η Ελλάδα, με ή ανευ Μνημονίου, έχει ανάγκη από μια θύελλα δομικών αλλαγών και ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων. Διαφορετικά , μια φτωχή Ελλάδα, εκτεθειμένη ανά πάσα στιγμή σε κάθε αρνητικό γύρισμα της διεθνούς συγκυρία, θα κινδυνεύει να εμπλακεί σε ένα μεγάλο κύκλο ασθενικής ανάπτυξης, περιορισμένης απασχόλησης και κοινωνικών αδιεξόδων. Αυτή την ώρα, περισσότερο παρά ποτέ, χρειάζεται όραμα, νέα εθνική στρατηγική, τόλμη, μεταρρυθμίσεις. Αυτή είναι η ευθύνη των κυβερνώντων. Αυτή είναι η ευθύνη του πολιτικού συστήματος.
zzoupis@ath.forthnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου