Ενώ η Κυβέρνηση έχει ολοκληρώσει ένα πρώτο κύκλο παρεμβάσεων σ’ όλα τα επίπεδα (Μισθολογικό, Εργασιακά, Ασφαλιστικό, Φορολογικό κλπ) ένα στοιχείο είναι φανερό : Τα διάφορα στελέχη της Κυβέρνησης κινούνται συχνά με εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις, ορισμένοι δε δεν διακρίνονται και ιδιαίτερα για το σθένος, την στωικότητα ή ακόμα και την ικανότητα που απαιτεί η αναδιάρθρωση της χώρας. Έτσι δεν είναι θέμα ολιγωρίας μόνο η καθυστέρηση σε κρίσιμους τομείς. Είναι θέμα αντίληψης, ίσως και νοσταλγίας, σε «σοσιαλιστικές» εποχές. Το περίεργο βέβαια είναι ότι όλοι ψήφισαν πανηγυρικά το Μνημόνιο, για να ξεκινήσουν μετά τα βαρύγδουπα. «Δεν είναι και το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο» δήλωνε ηγετικό στέλεχος του Κυβερνώντος Κόμματος! «Δεν είναι ιδεολογική πλατφόρμα» σημείωνε με νόημα Υπουργός! Σωπάστε! Και εγώ νόημα ότι ήταν το «Κράτος και Επανάσταση». Ας το ξανασκεφτούν κάποιοι. Όλοι γνωρίζουν ότι περιέχει πολύ δύσκολες, άδικες, αντιλαϊκές ρυθμίσεις. Ωστόσο, αυτό ψηφίστηκε και αυτό εφαρμόζεται. Επιπλέον δε, περιέχει και κανόνες και μέτρα που θα έπρεπε να τα εφαρμόσουν εδώ και χρόνια σοβαρές Κυβερνήσεις, χωρίς να είναι ανάγκη τώρα να γίνεται επίκληση της Ε.Ε, του Δ.Ν.Τ και τις «τρόικας». Στην Ελλάδα όμως μας αρέσει να κρυβόμαστε και ακόμα κι’ αυτή την ώρα το πολιτικό παιχνίδι – στο μυαλό- αρκετών πολιτικών- παίζεται μέσα σε πλαίσιο που θα ταίριαζε στην δεκαετία του ’80.
Είμαστε περίεργη χώρα και κοινωνία. Βαθιά διεφθαρμένη, ανειλικρινής και χωρίς αίσθηση της ευθύνης της στιγμής. Ας σκεφτούμε ότι χρειάστηκε να φτάσει η χώρα στο χείλος της καταστροφής, για να προβλεφτεί απογραφή των Δημοσίων Υπαλλήλων! Για το όνομα του Θεού! Στην Ελλάδα ακόμα δεν γνωρίζουμε τον αριθμό των Δημοσίων Υπαλλήλων και μάλιστα, ακόμα και η απογραφή προχώρησε εν μέσω…..συνδικαλιστικών αντιδράσεων! Δεν είναι όμως περίεργο. Οι έλεγχοι στην Ελλάδα φέρνουν στην επιφάνεια πολύ δυσάρεστα μαντάτα. Όπως για παράδειγμα ότι πάνω από 30.000 εισέπρατταν παράνομα συντάξεις των δικών τους που είχαν προ πολλού εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Όπως ότι περίπου 10.000 τόλμησαν δίχως ντροπή και πήραν το επίδομα αλληλεγγύης – ναι, τα 500-600 ευρώ- ενώ είχαν περιουσίες εκατομμυρίων. Όπως ότι πάνω από 6.000 κυκλοφορούσαν με Πόρσε Καγιέν, Μαζεράτι και Φεράρι και δήλωναν στην εφορία μισθούς πείνας. Όπως ότι η Αγροτική Τράπεζα- για την οποία τώρα καίγονται πολλοί- είχε ζημιές 419 εκατομμύρια ευρώ το 2009, ενώ πάει για άλλα τόσα και φέτος. Όπως ότι ο μέσος όρος του μικτού μισθού στον ΟΣΕ είναι 5.000 ευρώ, την στιγμή που ο Οργανισμός μπαίνει μέσα καθημερινά με τα μπούνια. Όπως ότι υπάρχουν άφθονοι και άφθονες που συνταξιοδοτήθηκαν στα 42 και στα 45 τους (!) μέσα από εθελούσιες εξόδους στον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή.
Αυτή είναι η Ελλάδα, που θα έλεγε και ο Κώστας Σημίτης. Είναι η χώρα που ο server ενός blog που αναρτά …. Προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων λειτουργεί με άδεια της Πρυτανείας σε χώρο του Ε.Μ.Π και ο Αντιπρύτανής του, δηλώνει ότι καλώς δόθηκε η άδεια, αφού υπάρχει ελεύθερη διακίνηση των ιδεών! Είναι η χώρα που γραφικοποίησε τον Καθηγητή Σπράο και εξανάγκασε σε παραίτηση τον Τάσο Γιαννίτση, όταν τόλμησαν να προτείνουν πολύ πιο ήπιες απ’ αυτές που πέρασαν πρόσφατα αλλαγές στο Ασφαλιστικό. Είναι η χώρα που ψάχνει εναγωνίως 5-6, έστω και ξεπεσμένους πολιτικούς, για να τους ρίξει το ανάθεμα για την κατάσταση. «Οι πολιτικοί έφαγαν. Να πάνε κάποιοι στη φυλακή» φωνάζουν. Σωστά! Όσοι έφαγαν, να πάνε φυλακή. Κανένα πρόβλημα. Ας μην προσποιούμαστε όμως ότι μπορεί να έφαγαν 320 δις ευρώ που είναι το χρέος της χώρας!
«Είναι πολλά τα λεφτά Άρη» που σχολίαζε ο Σπύρος Καλογήρου στην γνωστή ελληνική ταινία. Η διαφθορά και η κλοπή του Κράτους είναι εκτεταμένη από τον Πολεοδόμο μέχρι τον Φαρμακοποιό, από τον ταμία σε μια Δημόσια Υπηρεσία μέχρι ένα ελεύθερο επαγγελματία, από το μέλος μιας Επιτροπής Προμηθειών σ’ ένα Νοσοκομείο μέχρι ένα περιφερειακό εφοριακό. Όπως και η κοροϊδία είναι εκτεταμένη. Όταν φτιάξαμε ένα κράτος 1 εκατομ. δημοσίων υπαλλήλων, τι περιμέναμε; Το Κράτος να μην μπαίνει μέσα;
Αυτή είναι η Ελλάδα και για να είμαστε δίκαιοι γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια από τον Γιώργο Παπανδρέου και την Κυβέρνησή του. Χρειάζεται όμως ένα κοινωνικό ρεύμα, ένα κίνημα που θα στηρίζει αλλαγές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται επιτέλους μια σαφής ολοκληρωμένη και ειλικρινής εξήγηση για τους λόγους που μας οδήγησαν εδώ. Χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ να σταματήσει να αναρωτιέται τι είναι «σοσιαλιστικό» και τι όχι. Υπάρχει η κοινή λογική. Υπάρχει η ανάγκη «το πλοίο να φτάσει» στο Λιμάνι. Εν πάσει περιπτώσει αυτό που οικοδομήθηκε Μεταπολιτευτικά έχει τόση σχέση με την κοινωνική δικαιοσύνη, όσο το Βατικανό με την διαφάνεια.
Χρειάζονται όλα αυτά, γιατί ο δρόμος είναι μακρύς. Όσο και αν η Κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει πρόσφατα ένα κλίμα αισιοδοξίας, ο δρόμος είναι μακρύς…
zzoupis@ath.forthnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου