Το χάσαμε το μέτρο πατριώτες!

Οι δημοτικές εκλογές αργούν ακόμη. Έχουμε πέντε μήνες μπροστά μας. Ωστόσο, θες ο «Καλλικράτης» που υπόσχεται δημάρχους – Σούπερμαν θες το προηγούμενο του 2006 που άφησε την εντύπωση πως όσο πιο νωρίς αρχίζεις τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να εκλεγείς, ο προεκλογικός αγώνας ανά την Επικράτεια έχει ξεκινήσει ήδη εδώ και τρία χρόνια και κορυφώνεται το τελευταίο διάστημα με ανεξέλεγκτες διαστάσεις και συμπεριφορές που δεν είχε ματαδεί ο τόπος μας.
Ο πόθος της καρέκλας δεν βάζει φραγμούς μπροστά σε τίποτα. Οι φήμες για το τι γίνεται στα παρασκήνια οργιάζουν. Ακούγονται τεράστια ποσά, ποσά που για να πει κανείς πως θα ξοδέψει προεκλογικά, πρέπει – αν είναι στα καλά του – να ξέρει πως θα τα αποσβέσει αν εκλεγεί. Και κει μπαίνει το άλλο ερώτημα – ενόψει και της επίκαιρης απολογίας Μαντέλη-: Τι θα κάνει για να τα πάρει πίσω, αυτός ή οι φίλοι του που του δάνεισαν προεκλογικά; Και πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε για μια αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση, πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι ένας τόπος όταν οι υποψήφιοί του ξεκινούν έτσι; Αληθεύει πως έχουν ξεφυτρώσει στους δήμους υποψήφιοι που παζαρεύουν μια συμμετοχή τους σε ψηφοδέλτια; Ποιοι είναι αυτοί οι ‘μισθοφόροι’ και με ποιους γίνονται τα παζάρια;
Κάποτε η πολιτική ήταν μεράκι, ήταν ανιδιοτελής προσφορά στον άνθρωπο, αξιοπρέπεια και σεβασμός στον ψηφοφόρο. Ίσως όμως τελικά ο ψηφοφόρος να είναι ο τελευταίος κρίκος που θα κληθεί να κρίνει ‘παράξενες’ συμπεριφορές. Που θα κριθεί να αποβάλει από το παιγνίδι στοιχεία που προσβάλλουν τις αρχές του και να καθαρίσει μια κι έξω την κάθε δημοτική σκηνή. Γιατί φανταστείτε σ΄ ένα υπερ -δήμο να κάνουν κουμάντο άνθρωποι που αγοράζουν με το κεφάλι ή ξεπουλιούνται επί πινακίου φακής. Ζήτω που καήκαμε!