Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Βρήκαν ξένους καταπατητές στα οικόπεδά τους

15 τουλάχιστον ιδιοκτήτες τρέχουν να αποδείξουν ότι τους ανήκουν πράγματι οι περιουσίες τους, τις οποίες έχτισαν ή μεταπώλησαν μέλη... συλλόγου, που ξαφνικά απέκτησε ειδίκευση στο real estate «E» 10/4

Οικόπεδο «ορφανό» από ιδιοκτήτες, ευάερο, ευήλιο, πωλείται στη Σαλαμίνα. Δυνατότητα ανέγερσης αυθαιρέτου, με φως, νερό, τηλέφωνο. Πληροφορίες: ...εκπολιτιστικός σύλλογος...».


Τουλάχιστον 15 ιδιοκτήτες ακινήτων στο νησί του Αργοσαρωνικού προσπαθούν να αποδείξουν πως... δεν είναι ελέφαντες. Ανθρωποι που κληρονόμησαν ή αγόρασαν οικόπεδα στο νησί, που έχουν συμβόλαια και αποδεικτικά στοιχεία πως τους ανήκουν εδώ και χρόνια και που πληρώνουν φόρους γι’ αυτά, τώρα καλούνται να αποδείξουν ότι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες.

Μέσα από τις αγωγές που έχουν καταθέσει ανακύπτουν άνευ προηγουμένου... ζητήματα. Την ιδιοκτησία τους αμφισβητούν, όπως υποστηρίζουν, μέλη εξωραϊστικού συλλόγου που με τη μέθοδο της χρησικτησίας τα έκαναν δικά τους και έχουν ήδη χτίσει σε αυτά.

Ως επιστέγασμα της δράσης του συλλόγου έρχεται το πόρισμα-κα­τα­πέλτης της Νομαρχίας Πειραιά, που καταγγέλλει τη λειτουργία του και ζητά την άμεση διάλυσή του... Ολα ξεκίνησαν το 2007, όταν η Φ.Σ., ιδιοκτήτρια δύο οικοπέδων στα Ανω Βασιλικά Σαλαμίνας, έλαβε ξαφνικά έγγραφο από την Πολεοδομία Σαλαμίνας ότι χρωστούσε πρόστιμο για αυθαίρετο οίκημα που είχε χτίσει στο οικόπεδό της. Πηγαίνοντας να επισκεφθεί την περιουσία που μοιραζόταν με 5 ακόμη συγγενείς της, η ιδιοκτήτρια διαπίστωσε ότι τα οικόπεδά της ήταν χτισμένα!

Eλεγχος
Με ερωτήσεις και αναζητήσεις του τι είχε συμβεί, έμαθε πως η γειτόνισσά της (τα στοιχεία της βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας), μεσίτρια και πρόεδρος τοπικού συλλόγου είχε χτίσει αυθαίρετο στο οικόπεδο της οικογένειάς της! Η άτυχη ιδιοκτήτρια ζήτησε από τη Νομαρχία Πειραιά να διενεργήσει έλεγχο οικονομικής κατάστασης του Συλλόγου και να γίνει κάθε ενέργεια προκειμένου να αποκατασταθεί η αδικία σε βάρος της.

Η υπηρεσία ζήτησε αντίγραφο πιστοποιητικού αρχαιρεσιών, αντίγραφο πρακτικού συγκρότησης του Διοικητικού Συμβουλίου, αντίγραφο απολογισμού του ΔΣ για τα 5 τελευταία έτη και έκθεση της εξελεγκτικής επιτροπής επίσης για τα 5 τελευταία έτη, όλα εγκεκριμένα από τη γενική συνέλευση. Στα αιτήματα της Νομαρχίας, δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση. Εκτός από την πραγματική ιδιοκτήτρια, η Πολεδομία Σαλαμίνας είχε επιβάλει πρόστιμο και στη μεσίτρια, αφού το κτίσμα ήταν αυθαίρετο και στο όνομά της. Το πρόστιμο για αρκετό καιρό «πάγωσε», ύστερα από ένσταση της προέδρου, η οποία επικαλέστηκε ότι το αυθαίρετο ήταν έδρα του Σωματείου και παραπέμφθηκε για επανεξέταση.

Από τότε ξεκίνησε να ξετυλίγεται το κουβάρι της δράσης των μελών του συλλόγου. Στην πορεία, η πραγματική ιδιοκτήτρια διαπίστωσε πως και άλλοι ιδιοκτήτες στη Σαλαμίνα που είτε είχαν είτε δεν είχαν δηλώσει το χωράφι ή το οικόπεδό τους στο Κτηματολόγιο, είχαν πέσει θύματα του ΔΣ του Συλλόγου. Αλλά και δημόσια κτήματα, στην περιοχή της Ηλιακτής Σαλαμίνας, είχαν «περάσει» στην ιδιοκτησία των φερόμενων ως μελών του συλλόγου.

Η «μπίζνα» ήταν εύκολη στο όνομα -πάντα- του... περιβάλλοντος και του πολιτισμού. Ενα κτήμα που βρισκόταν στα «αζήτητα», περνούσε στα χέρια του Προεδρείου μέσω... χρησικτησίας και ενώ οι πραγματικοί του ιδιοκτήτες κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου... Πήγαιναν στο Ειρηνοδικείο Σαλαμίνας και εκεί, αλληλοεναγόμενοι και με δύο μάρτυρες ότι θυμούνται (για παράδειγμα) πως η τάδε είναι περισσότερα από 20 χρόνια κάτοχος και νομέας της συγκεκριμένης γης, το οικόπεδο κατοχυρωνόταν στην ίδια ή σε κάποιον συνεργάτη της, πάντα βέβαια σχετικό με τον σύλλογο.

Τι κι αν ο μάρτυρας πολλές φο­ρές δεν είχε καν γεννηθεί για να θυμάται τη συγκεκριμένη ως κάτοχο του οικοπέδου; Τελικά, ελλείψει άλλων στοιχείων, το ακίνητο αποκτούσε νέο ιδιοκτήτη.

«Θέλουμε έδρα»
Με το καταστατικό ανά χείρας, τα μέλη του Σωματείου πήγαιναν να ζητήσουν τις άμεσες ανάγκες. «Βάλτε μας ρεύμα και νερό, γιατί είμαστε σύλλογος και θέλουμε να αποκτήσουμε έδρα», έλεγαν. Δείχνοντας και τα χαρτιά του Ειρηνοδικείου, δεν άφηναν καμία αμφιβολία...

Τόσα ακίνητα εμφανίζονταν ως «έδρα συλλόγου», όμως τίποτα δεν εμφανιζόταν «γραμμένο» στον Σύλλογο. Σύμφωνα με κτηματολογικό πιστοποιητικό του γραφείου Σαλαμίνας, για το Σωματείο δεν εμφανίζονται εγγραφές καταχωρισμένες στα κτηματολογικά φύλλα (ημερομηνία εγγράφου: 30/6/2008).

Το Σωματείο εξέδιδε αποδείξεις για «δόσεις» αγοράς οικοπέδων. Αποδείξεις εισπράξεως που έχει στη διάθεσή του το «Εθνος της Κυριακής» φαίνεται πως ο Σύλλογος λειτουργούσε σαν ένα είδος «διευκόλυνσης» για τους αγοραστές οικοπέδων. Στα δημόσια κτήματα, οι διαδικασίες κινούνται πιο αργά απ’ ό,τι με τους ιδιώτες.

Στην Κτηματική Υπηρεσία Πειραιά έχουν φτάσει επώνυμες καταγγελίες πως στην περιοχή Φάρος Ηλιακτή καταπατούνται δημόσιες εκτάσεις, σε περιοχή μάλιστα αιγιαλού! Ως καταπατητής φέρεται στέλεχος της διοίκησης του Συλλόγου, ο οποίος μάλιστα, σύμφωνα με έγγραφο της Νομαρχίας Πειραιά, δεν έχει καν εγγραφεί ως μέλος του Συλλόγου!

ΠΑΠΑΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΣ
Στην Ι.Λ., η οποία πέθανε το 1995 σε νοσοκομείο χτυπημένη από την επάρατο νόσο, η «παρέα» του Συλλόγου επεφύλαξε... ιδιαίτερη μεταχείριση. Οπως η ίδια έλεγε όσο ζούσε, δεν είχε αφήσει καμία διαθήκη. Κι όμως, χρόνια μετά τον θάνατό της, ιερέας εμφάνισε ιδιόγραφη διαθήκη της θανούσας, σύμφωνα με την οποία άφηνε την περιουσία της στην πρόεδρο του Συλλόγου.

Οι συγγενείς της Ι.Λ. κατέθεσαν μηνύσεις προς όλους τους εμπλεκόμενους και ζήτησαν έκθεση γραφοτεχνικής πραγματογνωμοσύνης, για να αποδείξουν ότι η θεία τους δεν είχε ποτέ αφήσει τέτοια υπογεγραμμένη διαθήκη. Σύμφωνα με τη γραφολογική εξέταση, η διαθήκη και η υπογραφή είναι πλαστή! Η Ι.Λ. αν και νεκρή από το 1995, εμφανίζεται να υπογράφει το καταστατικό του Σωματείου το 1996!

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ «Ψ»
Κάποιοι άγνωστοι έχτιζαν στο κτήμα μας

Mία χαρακτηριστική περίπτωση καταπάτησης αφορά κτήμα στη θέση Κλειουάρι Μπάτσι του Δήμου Σαλαμίνας. Η οικογένεια Ψ. το είχε αποκτήσει με γονική παροχή, το είχε μεταγράψει στα βιβλία του Υποθηκοφυλακείου Σαλαμίνας και στο Κτηματολόγιο και το δήλωνε στη φορολογική της δήλωση.

Και εκτός από όλα αυτά, το είχε επίσης περιφράξει! Το 2006, η οικογένεια αντελήφθη πως «άγνωστοι» είχαν ξηλώσει την περίφραξη και κάποιοι πραγματοποιούσαν οικοδομικές εργασίες στο οικόπεδο. «Οταν έκπληκτοι ρωτήσαμε γιατί προβαίνουν σε τέτοια αυθαίρετη ενέργεια στο οικόπεδο ιδιοκτησίας μας εκείνοι έκπληκτοι μας απάντησαν ότι είναι κύριοι του οικοπέδου βάσει μεταβίβασης που είχαν στα χέρια τους», αναφέρει η οικογένεια.

Ολοι μαζί πήγαν στο Αστυνομικό Τμήμα Σαλαμίνας, όπου η οικογένεια-ιδιοκτήτρια διαπίστωσε πως αυτοί που έχτιζαν στο οικόπεδο είχαν συμβόλαιο αγοραπωλησίας από την ίδια μάλιστα συμβολαιογράφο που είχε συντάξει και το συμβόλαιο γονικής παροχής του πατέρα τους.

Σε αυτό, το νέο συμβόλαιο, ιδιοκτήτης φαινόταν ένας από τους συνεργάτες της προέδρου του Συλλόγου, ο οποίος παρουσιαζόταν σαν ιερέας. Οπως φαινόταν, ο ιερέας είχε αποκτήσει το συγκεκριμένο κομμάτι γης από αγορά προφορικά και άτυπα και κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή του ήδη 30 χρόνια. Αλλά το... «καθήκον» του στον Σύλλογο το είχε κάνει ο ιερέας από το 2001, αφού υπήρξε μάρτυρας για χρησικτησία υπέρ συγγενή της προέδρου για κτήμα στα Ανω Βασιλικά...

ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ
Υπάρχουν σκοτεινές πτυχές και πρέπει να παρέμβει εισαγγελέας

Η Νομαρχία Πειραια διενήργησε διαχειριστικό και διοικητικό έλεγχο και απεφάνθη ότι ο συγκεκριμένος σύλλογος θα έπρεπε να έχει διαλυθεί. Ομως το φερόμενο ως προεδρείο συνεχίζει να απολαμβάνει της εύνοιας των τοπικών Αρχών της Σαλαμίνας.

Εκμεταλλευόμενοι τους ... «Αγίους», το περιβάλλον και τον πολιτισμό, η πρόεδρος και οι συνεργάτες της εισπράττουν εισφορές, αλλά και «διευκολύνσεις» για διάνοιξη δρόμων, ηλεκτροδότηση και υδροδότηση αυθαιρέτων και άλλες κοινωνικές παροχές, για να μπορέσουν τελικά να πουλήσουν κτήματα και κτίσματα σε «ημετέρους» τους.

Ο νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας που ανέθεσε στην ειδική υπηρεσία στην οποία υπάγεται το σωματείο, να εξετάσει τον φάκελο, δήλωσε στο «Εθνος της Κυριακής» ότι «ουδέποτε υποβλήθηκαν στη Νομαρχία που είναι υπεύθυνη Αρχή σύμφωνα με τον νόμο, πρακτικά σχετικά με διεξαγωγή αρχαιρεσιών, συγκρότηση ΔΣ, υποβολή απολογισμού και έκθεση εξελεγκτικής επιτροπής και ουδέποτε έγινε θεώρηση βιβλίου ταμείου και αποδείξεων εισπράξεων.

Η υπόθεση χρήζει παρέμβασης εισαγγελέα. Εχει αναμφίβολα πολλές σκοτεινές και θολές πτυχές και επιβάλλεται πλέον να γίνει αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης», τονίζει ο νομάρχης.

Το Σωματείο ξεκίνησε να λειτουργεί το 1996 και γι’ αυτό κατέθεσε και το καταστατικό του που εγκρίθηκε από το Πρωτοδικείο Πειραιά. Οπως σημειώνει σε έγγραφό της η Νομαρχία Πειραιά, παρά τις συνεχείς οχλήσεις της αρμόδιας υπηρεσίας για διενέργεια ελέγχου στο Σωματείο, τίποτα δεν έγινε. Στις συνεχείς κλήσεις της προέδρου για προσκόμιση στοιχείων, ποτέ δεν έλαβαν απάντηση.

Αντ’ αυτού, η πρόεδρος δήλωσε ότι της έκλεψαν τα μπλοκάκια και τις σφραγίδες του συλλόγου! Τελικά, μπορεί χάρη στις ενέργειες της Νομαρχίας Πειραιά ο Σύλλογος να μην υφίσταται στα δημόσια βιβλία του Πρωτοδικείου, φαίνεται όμως πως αυτό δεν τον εμπόδισε να συνεχίσει τη δράση του...

Εν τω μεταξύ, απόλυτη σιωπή επικρατεί στο νησί του Αργοσαρωνικού από όλους αυτούς που ξέρουν τη δράση των μελών του συλλόγου, αλλά φοβούνται να μιλήσουν. Οποιος έχει τολμήσει να αντισταθεί, έχει λάβει μήνυση σε βάρος του, ενώ πολλά λέγονται για τη σύμπραξη και την παραπλάνηση των τοπικών παραγόντων που άθελά τους (;) βοηθούν στην παράνομη δράση του Σωματείου.

Κι αν ο κόσμος σιωπά γιατί φοβάται, οι επίσημες Αρχές δεν φαίνεται να συγκινούνται με τις... μη ηθικές πράξεις των μελών του Συλλόγου, με μόνη εξαίρεση τη Νομαρχία Πειραιά. Ερωτηματικά εγείρονται και για τις αποφάσεις περί χρησικτησίας, αφού πολύ συχνά, ομάδες -μέλη του Συλλόγου- εμφανίζονταν για να αλληλοεναχθούν για κάποιο οικόπεδο της περιοχής.

Η μέθοδος είναι έτσι κι αλλιώς γνωστή: δύο μάρτυρες αρκούν για να επιβεβαιωθεί η χρησικτησία.

ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
.πηγη.  ΕΦ. ΕΘΝΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου