Την προηγούμενη εβδομάδα και σ’ ολόκληρη την εβδομάδα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν κατά της παρουσίας του Δ.Ν.Τ. και των μέτρων της Κυβέρνησης. Ήταν αναμενόμενο. Τις προηγούμενες μέρες, τους προηγούμενους μήνες έχουν ληφθεί τα πιο σκληρά μέτρα που έχουν υπάρξει τουλάχιστον μεταπολιτευτικά. Αν κάποιος έλεγε πριν ένα, ενάμιση χρόνο ότι μπορούσε να ανακοινωθούν τέτοιου περιεχομένου μέτρα, θα τον χαρακτήριζαν μάλλον τρελό. Κρατούσε ακόμα ο μύθος της ισχυρής οικονομίας και της ισχυρής Ελλάδας και η παραδοχή ότι αυτή η χώρα μπορεί να αντέξει επ’ αόριστον πολιτικούς, θεσμικούς και οικονομικούς βιασμούς. Δεν ήταν όμως μόνο αυτή η αιτία αυτής της πρωτοφανούς κινητοποίησης που ανέδειξε τα στοιχεία της οργής και της αγανάκτησης.
Στα αίτια συγκαταλέγεται και η ανοικτή αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος. Όπως συγκαταλέγεται και μια απλή αλήθεια: Κανείς, μα κανείς μέχρι στιγμής δεν παρουσίασε στην Ελληνική Κοινωνία μια ολοκληρωμένη και πειστική εξήγηση για το τι έφταιξε διαχρονικά και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Για τις ευθύνες όσων άσκησαν εξουσία, αλλά και όσων δεν άσκησαν. Για τα υπερκέρδη του ιδιωτικού τομέα και την διαπλοκή, για την ευθύνη των ΜΜΕ και την εκτεταμένη διαφθορά, για….. για…… για….
Δυστυχώς οι συγκεντρώσεις αυτές στιγματίστηκαν από την δολοφονία των τριών εργαζομένων της MARFIN, μιας δολοφονίας που ανέδειξε ανάμεσα στα άλλα και την υποκρισία όλων μας. ΟΧΙ. Το σοκ ήταν πραγματικό και η οδύνη επίσης. ΟΧΙ. Η οργή ήταν πραγματική. Όταν όμως τόσα χρόνια έχει επιτραπεί να σπάνε και να καίνε τα πάντα από Τράπεζες μέχρι γραφεία Νομαρχίας και από Βιβλιοθήκες μέχρι πολιτικά γραφεία, δεν γνωρίζαμε όλοι ότι αυτά θα οδηγούσαν πιθανότατα κάποια στιγμή και σε θανάτους; Ας το δούμε και ΄΄ αντίστροφα ΄΄.
Αν είχαν γίνει όλα όσα έγιναν και δεν έχαναν την ζωή τους οι τρεις άτυχοι εργαζόμενοι, όλα θα ήταν εντάξει; Θα επρόκειτο τότε για ΄΄εκδήλωση αμφισβήτησης΄΄; Ή ας πάρουμε και μια άλλη, ΄΄ ακραία ΄΄ περίπτωση: Ας θεωρήσουμε ότι καίγονταν άνθρωποι και στο κτίριο της Νομαρχίας. Τι θα συνέβαινε τότε; Αυτά όμως δεν μας απασχολούν. Δεν μας απασχολούν τουλάχιστον στα σοβαρά.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα για το τι συμβαίνει στην χώρα πάνω από τρεις δεκαετίες. Όπως το περιγράφει συγκλονιστικά η συγγραφέας Λένα Διβάνη σε πρόσφατο άρθρο της: ΄΄ Δεν έχω απάντηση στο ερώτημα <<πού πάμε;>>. Πουθενά δεν πάμε προς το παρόν. Καθόμαστε σαν λαγοί μπροστά στον προβολέα του κυνηγού και χάσκουμε τρομαγμένοι. Ξέρουμε πως κάναμε λάθος. Μας ρίξαν μικρά λαμπερά δολώματα (μια μικρή λούφα στο γραφείο, μια μίζα, μια επιδότηση σε 100 στρέμματα παραπάνω) και ξύπνησε ο σιχαμένος αρπακτικός εαυτός μας, το τρωκτικό μέσα μας άρπαξε βιαστικά το δόλωμα, το’ φαγε και ναρκώθηκε στον καναπέ απέναντι από την τηλεόραση. Δεν έβλεπε πια το μεγάλο φαγοπότι αυτών που μας κυβέρνησαν και αυτών που κυβερνούν αυτούς που μας κυβέρνησαν. Τώρα τι να πούμε; Με τι μούτρα να τους κατηγορήσουμε που καθίσαμε και μας έκαναν σαν τα μούτρα τους; Σκασμός λοιπόν, όλοι! ΄΄.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι έτσι που ήρθαν τα πράγματα πρέπει να βρούμε το θάρρος να δούμε όλοι τον εαυτό μας στον καθρέπτη. Θα πρέπει να βρούμε συλλογικά τι έφταιξε, αναζητώντας και ονοματεπώνυμα στις ευθύνες. Ας μην κρυβόμαστε. Αν δεν υπάρχει κάθαρση, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική αποδοχή μιας εξαιρετικά, αλλά αναπόφευκτα επώδυνης προσαρμογής. Σίγουρα οι πολλοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών. ΄΄ Ο αθώος και ανεύθυνος λαός που παραπλανήθηκε από λίγους απατεώνες και πλουτοκράτες ΄΄ είναι βολικό σύνθημα για όσους επιμένουν να κρατούν ψηλά τις σημαίες του λαϊκισμού. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να φτάσουμε και στο άλλο άκρο, διαχέοντας τις ευθύνες στο ανώνυμο πλήθος. Υπάρχουν πολιτικές και ποινικές ευθύνες ανθρώπων που άσκησαν Διοίκηση, που κυβέρνησαν. Ευθύνες που πρέπει επιτέλους να καταλογιστούν.
Είναι ντροπή να μην μπορεί ολόκληρο Κράτος να ελέγξει ουσιαστικά και σε βάθος το πόθεν έσχες Κυβερνητικών και Κρατικών λειτουργών, βουλευτών, Νομαρχών και Δημάρχων. Είναι κοροϊδία των πολιτών μέχρι και σήμερα να μην έχει λυθεί αυτό το θέμα που κατ’ αρχήν δεν αφορά πάνω από 3.000 – 4.000 ανθρώπους.
Είναι εγκληματικό Νόμος να έχει γίνει η ανομία. Είναι ανυπόφορο το site της Βουλής να πληρώνεται επίσημα με 1.000.000 ευρώ! Είναι πρόβλημα να ισχύει ακόμα η βουλευτική ασυλία με την σημερινή μορφή ή να μην έχει τροποποιηθεί ο Νόμος περί ευθύνης Υπουργών. Αυτά και άλλα πολλά αποτελούν σφαίρες κατά της Δημοκρατίας. Αυτά και άλλα πολλά αποτελούν βενζίνη που ρίχνεται στην φωτιά αμφισβήτησης του Πολιτικού Συστήματος. Αυτά και άλλα πολλά αποτελούν την αιτία να φωνάζουν εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες άνθρωποι το ακροδεξιό κατ’ ουσία σύνθημα ΄΄ Να καεί, να καεί το μπ….. η Βουλή ΄΄.
Αυτή η ιστορία δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ούτε μπορεί να αντιμετωπιστεί με την ΄΄εκτέλεση ΄΄ πέντε-έξι στελεχών ως εξιλαστήριων θυμάτων για να συνεχίσουμε να πορευόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Αν σήμερα χρειάζεται ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, πριν απ’ όλα χρειάζεται να υπάρχει ένα Συμβόλαιο Ηθικής. Διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδα. Οποιαδήποτε οικονομικά μέτρα θα αποτυγχάνουν, η κοινωνία δεν θα αντέχει άλλο και η ώρα μηδέν θα φτάνει. Ώρα μηδέν για την χώρα, για την κοινωνία, για όλους μας.
Ας την προλάβουμε…….
zzoupis@ath.forthnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου